اقليم‌شناسي تورسيم تبريز با تأكيد بر شناسايي گونه‌هاي هوا و شاخص TCI

Tourism Climatology in Tabriz by identify Weather Types and TCI Index

در اين پژوهش، به منظور بررسي اقليم‌شناسي توريسم تبريز از دو روش شناسايي گونه‌هاي هوا و شاخص اقليم گردشگري استفاده شده است. براي نيل به اين هدف، دادههاي روزانه 22 متغير اقليمي شامل دماي خشك، دماي تر، نم نسبي، سرعت باد و سمت باد در ساعت‌هاي (03-09-15)، بيشنه دماي روزانه، كمينه دماي روزانه، ارتفاع بارش روزانه، ميانگين روزانه دماي خشك، ميانگين روزانه دماي تر، ميانگين دماي شبانه‌روز و ميانگين روزانه درصد نم نسبي از 1/1/1360 تا 29/12/1389 به مدت 30 سال در تبريز استخراج شده است. براي تعيين گونه‌ها از حالت تجزيه P كه آرايشي از ماتريس پايگاه داده‌هاست و در آن ستون‌ها، متغيرهاي جوي و سطرها، زمان هستند استفاده شده است. پس از استاندارد‌سازي داده‌ها، تحليل خوشه‌اي به روش «ادغام وارد» با فاصله اقليدسي انجام گرفت و براي تبريز، شش گونه هوا شناسايي گرديد(گونه يخبندان، مه‌آگين و آرام، گونه معتدل، گونه بادي، گونه سرد بارشمند، گونه گرم و خشك و گونه بسيار گرم و خشك بادي). نتايج پژوهش نشان داد كه گذار از يك فصل به فصل ديگر، سبب پيدايش و ميرش گونه‌هاي هوا مي‌شود و از سوي ديگر طي دهه‌هاي اخير، تغييرات محسوسي در روند سالانه گونه‌هاي هوا مشاهده شده است. همچنين نتايج حاصل از محاسبه شاخص اقليم گردشگري تبريز نشان داد كه مناسب‌ترين زمان براي آسايش گرمايي گردشگران در زمان اوج فعاليت آن‌ها، اوخر بهار و سرتاسر فصل تابستان است و نامساعدترين زمان، دي و بهمن‌ماه مي‌باشد.