بررسي سجل كيفري و گواهي عدم سوء پيشينه در حقوق ايران

سوء پيشينه مرتبط به جرائم عمدي است كه در شناسنامه كيفري افراد مندرج شده و مبناي قضاوت در مورد آن‌ها طي سال‌هاي آينده خواهد بود. فردي كه به لحاظ برخي كاستي‌ها و معضلات در محيط زندگي خود خواسته يا ناخواسته مرتكب جرم شده است، پس از تحمل مجازات و بازگشت به اجتماع به منظور ايجاد شرايط مناسب براي خود و خانواده‌اش نيازمند اشتغال است، اما اين در حالي است كه برخي از مجرمان پيش از اين به دليل داشتن سوءپيشينه از حقوق اجتماعي محروم بودند، ولي در قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 شرايطي فراهم شده است و به فرد بزهكار فرصت كافي داده شده كه به اجتماع باز گردد تا شرايط يك زندگي ساده كه كمترين حق وي در مقام يك شهروند است براي او و خانواده‌اش فراهم شود. پژوهش پيش رو با روش توصيفي-تحليلي به بررسي سجل كيفري و گواهي عدم سوء پيشينه كيفري در حقوق كيفري ايران پرداخته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد: ثبت و احراز پيشينه ي كيفري مجرمان در دستگاه انتظامي در مقايسه با دستگاه قضايي از قدمت بيشتر و در عين حال از كارايي موثرتري برخوردار مي باشد. پايه گذاري اين دستگاه بر اساس ويژگي هاي اثر انگشت موجب شده هرگونه تغيير قيافه، جعل مدرك هويت، كتمان هويت و نظاير اينها، توسط مجرمان، مانع دستيابي به پيشينه كيفري و هويت واقعي آنان نباشد.از آثار پيشينه كيفري نيز علاوه بر محروميت از حقوق اجتماعي از جمله محدوديت در انتخاب مشاغل، دولتي، خصوصي و سياسي؛ مي توان آن را عاملي جهت تشديد مجازات قانوني و ممنوعيت استفاده از تعليق، عفو، آزادي مشروط و ديگر تخفيف هاي قانوني دانست.