مطالعه تطبيقي نظام ارزشي بازارهاي سنتي و مراكز تجاري معاصر ايران

مراكز تجاري در مجموعه هاي شهري جلوه رشد فيزيكي و اجتماعي شهرها هستند. انديشه هاي نو در شهرسازي و شهر نشيني باعث شد تا در تقسيم بندي هاي شهر، محله ، ناحيه و غيره كاربري هاي تازه اي شكل بگيرد و به دنبال آن نقاط خاصي از شهر به كاربري هاي تجاري اختصاص يابد. برخلاف بازارهاي سنتي گذشته اكنون مطالبه نخستين در همه مجتمع هاي تجاري تنها ايجاد فضايي دلپذير براي خريد كالا و روياندن شعف دريافت گونه هاي نويني از خدمات است. اما در زمانه اي كه جوامع بيش از پيش به جانب مصرف گرايي سوق داده شده اند مرزهاي كار و تفريح ، تجارت و فراغت خلط گرديده است. اكنون ديگر نفس خريد به مفهومي چند گانه بدل شد. براي بسياري از خريداران در دنياي جديد براستي معلوم نيست كه خريد نوعي كاراست يا گذران لحظه هاي فراغت، تفسير ديگر گونه و ناروشن از اين دو مفهوم باعث شد تا جوامع مدرن غربي به تلفيق و آميزش اين دو مكان روي آورند. از دهه هشتاد به اين سو خريدكردن، پاره اي از كنش فراغتي شهروندان به حساب مي آيد. اكنون اين مراكز به صورت واحدهاي پراكنده و تعريف نشده در بخش هاي مختلف شهر و نوعا در امتداد خيابان هاي مركز شهرها ظاهر مي شوند و لنا به ايجاد تغييراتي در مدل شهرسازي و مكان هاي عمومي شهري دامن زده اند. براي همين است كه امروزه بيش از هر زمان ديگري شاهد انواع پريشاني ها در كالبد شهرهاي معاصر هستيم. اين نابساماني وحدت و هويت يكپارچه شهرها را برهم زده و سنن و كيفيت هاي محيط را مختل كرده است. از سوي ديگر با جايگزيني فضاهايي براي رفت و آمد باعث از دست رفتن بسياري از فضاهاي سنتي مألوف و اختلاط عملكردهاي مهم اجتماعي شده است. نتايج اين تحقيق نشان داده است كه اين همه معطوف به تغيير در ساخت ارزش هاست كه بازار سنتي و لاجرم نظام شهرسازي ما را به چالش كشيده است.