بررسي تصوير زن در سه اثر داستاني «كليله ‌و‌ دمنۀ نصرالله منشي»، «سمك عيار» و «داراب نامه»

در ادبيات فارسي به دليل ديدگاه مردسالارانه، به جنبه‌هاي منفي زنان توجه شده است، حتي اين بحث به آغاز آفرينش مي‌رسد كه حوا باعث هبوط آدم شد. اما در اين پژوهش سعي شده است تصوير زن در سه اثر داستاني «كليله‌ و‌ دمنه؛ ترجمۀ نصرالله منشي»، «سمك عيار» و «داراب‌نامه» به طور دقيق مورد بررسي قرار بگيرد. هدف اين پژوهش كه به شيوۀ كتابخانه‌اي تهيه شده است پي بردن به جايگاه و نقش زن در اين آثار است كه نمونه‌اي از ادبيات داستاني مي‌باشند. به طور كلي در كليله‌ و‌ دمنه ترجمۀ نصرالله منشي، ديدي مردگرايانه و گاهاً با لحن تند دربارۀ زن وجود دارد و گاهي نيز در حكايت‌ها و باب‌هايي از كليله‌ و‌ دمنه با طعنه زنان را تحقير كرده است ولي در داستان‌هاي عاميانۀ «سمك عيار« و «داراب‌نامه»، زن نقش و حضوري مثبت و تأثيرگذار دارد و در اين دو اثر ديدگاهي واقع‌بينانه نسبت به زن وجود دارد و زنان در اين داستان‌ها نقشي پررنگ و كارامد دارند؛ به گونه‌اي كه مي‌توان حضور زنان در اين داستان‌ها را دليل پويا بودن داستان‌ها و علت مهم درگيري‌ها و نزاع‌ها در داستان‌ها دانست.