بررسي گفت و گو در داستان هاي مثنوي مولوي

اين پژوهش با تحليل عنصر گفت و گو به عنوان يكي ازعناصر داستان در قصه هاي مثنوي مولانا انجام شده است. همه ي كساني كه درباب داستان و عناصر داستان نظريه هايي دارند،گفت و گو را به عنوان يكي از مهم ترين عناصر داستان دانسته اند ،كه به وسيله ي آن ارتباط بين شخصيت ها و ديگر عناصر داستان برقرار مي شود. در مثنوي مولانا گفت و گوها نه تنها براي انسجام طرح لازم است ،بلكه ازروي آگاهي و مهارت تنظيم شده؛ به طوري از طريق گفت وگو ي ميان شخصيت ها مي توان به اغراض عرفاني و جنبه هاي تفريحي آن پي برد. در اين مقاله ابتدا به تحليل عناصر داستان در حكايت هاي مثنوي پرداخته مي شود سپس با تأكيد بر عنصرگفت و گو - به عنوان يكي ازمهم ترين عناصر داستان كه موجب زنده و گوياتر شدن ماجراهاي داستان شده،- ويژگي هاي گفت و گوي حكايت هارا بيان مي كند بعدازآن به تقسيم بندي گفت و گو ها ازجهات گوناگون مي پردازد و درادامه گفت و گو هاي داستان شاه وكنزك را تحليل مي كند به اين منظوركه نشان دهد گفت و گو تا چه حد مي تواند خصوصيات روحي و جهان بيني شخصيت ها را آشكار سازد و نكات مهم عرفاني ،اخلاقي، اجتماعي ديني و...رازنده تر و گوياتر به خواننده القا كند و علاوه براين حضورزنده ي شخصيت ها را به تصوير بكشد و سرعت نوشته را تغيير دهد.