پوليس انديشي و شرايط امكان زايش فلسفه سياسي يوناني

آنچه در فهم زايش انديشه سياسي يوناني و بسط و شكوفايي آن در سده چهارم پيش از ميلاد ضروري است، تامل در مقوله «پوليس» و جايگاه آن در حيات انضمامي يونانيان باستان است. ما كوشش افلاطون و ارسطو را به عنوان نمونه هاي اصلي فلسفه سياسي كلاسيك، در دل بحث از پوليس و مناسبات مرتبط با آن مورد ملاحظه قرار خواهيم داد و درصدد برخواهيم آمد تا استدلالي به سود اين مدعا اقامه كنيم كه فلسفه سياسي افلاطون و ارسطو هر چند اختلافاتي از حيث برخي مفردات در انديشه سياسي با يكديگر دارند - اختلافاتي كه به تمايزهاي مهم ميان متافيزيك افلاطوني و ارسطويي بازمي گردد - در تحليل نهايي در ذيل اصل محوريِ پوليس انديشي قابل بررسي محسوب مي شود. به عبارت ديگر تامل در اين وجه از انديشه سياسي يوناني كه به نوعي نظر كردنِ در آن از منظري كلي تر است، پرتويي بر آن مي افكند كه گاه در شرح و تفصيل هاي جزيي و خط به خط از دست مي رود. شايد بتوان از اين عبارت استفاده كرد كه جمع راي بين دو حكيم يوناني بيشتر از آنكه از حيث مابعدالطبيعي موضوعيت داشته باشد، از منظر مفردات انديشه سياسي يوناني قابل طرح است. ما در اين مقاله با بسط اين مطالعه به آثار فيلسوفان دوره موسوم به يوناني مآبي، تلاش خواهيم كرد تا نشان دهيم كه پوليس انديشي به عنوان الگوي مسلط بر تامل در باب «امر سياسي» حتي با از ميان رفتن زمينه و بستر عيني زايش اوليه آن در پوليس هاي يوناني، به حيات خود در جهان ذهني فيلسوفان يوناني ادامه داده و مبناي تامل آنها در باب سياست است.

What is necessary to understand the procreation of Greek political thought and it's flourishing and development in the fourth century BC, is contemplating on "polis" category and its place in the concrete life of ancient Greeks. We will take into account, Plato and Aristotle’s attempts as prototypes of the classical political philosophy in the course of discussing polis and its implications, and thereby try to articulate arguments in favor of principal thesis in which Plato's political philosophy and Aristotle's one, in spite of some individual inconsistencies in political thought-those related to their distinct metaphysics- but at the end of the day, they should be considered as a polis-oriented thinking. In the other words, by analyzing Greek political philosophy from a general point of view, sometimes we can grasp some insights that sometimes diminished under the haphazard and detailed commentaries. Perhaps we can exploit this phrase so that "agreement between the ideas of the two philosophers" is more plausible from Greek political thought’s individual elements point of view than metaphysical one. In this article through the extension of this study to the philosophers’ works of Greek period, We attempt to show that polis-based thinking as a dominant pattern in the contemplating on "the political" affairs, have been survived in the mental world of the Greek philosophers, even at the period of Hellenism in which the actual context of its premier procreation had been perished.