مقايسه ارتباط كودك با محلّه در محلّه‌هاي سنّتي و جديد (مطالعة موردي: محلّه‌هاي ساغريسازان و گلسار شهر رشت)

Comparison of children - neighborhood relations in traditional and modern neighborhoods; study of sagharisazan and golsar neighborhood in rasht city, iran

وجود رابطة مثبت با محلّه تا حد زيادي به سلامت رواني و جسماني ساكنان كمك مي‌نمايد. بنابر اين، بسياري به دنبال ارائة راه‌كارهايي براي احياي محلّه‌ها و ارتقاي جايگاه آن‌ها در زندگي شهروندان بوده‌اند. رسيدن به اين هدف در گرو شناختي عميق از محتوي رابطة فرد با محلّه است. با توجّه به اهميّت محلّه در شكل‌دهي پايه‌هاي هويّت مكان در كودكان و هم‌چنين تربيت نسل‌هاي آتي، مقالة حاضر به مقايسة رابطه كودكان با محلّه در محلّه‌هاي سنّتي و جديد مي‌پردازد تا از رهگذر آن نتايجي به منظور ارتقاي جايگاه محلّه در شهر ايراني- اسلامي حاصل گردد. مقاله حاضر از روش‌هاي كيفي براي دست‌يابي به هدف خود بهره مي‌برد. براي اين كار از شيوة عكاسي توسط ساكنان براي بررسي رابطة كودك و محلّه در گلسار استفاده شده است. از كودكان خواسته شد عكس‌هايي از مكان‌ها، ويژگي‌ها، افراد و يا هرچيز مورد علاقة خود در محلّه تهيّه نمايند. سپس در جلسه‌هاي مصاحبة عميق انفرادي از آن‌ها خواسته شد راجع به هر عكس توضيحاتي ارائه دهند و زندگي خود و خانواده را در محلّه شرح دهند. در مورد محلّه ساغريسازان به علت اين‌كه هدف به دست آوردن تجربه‌هاي كودكان ديروز از محلّه‌شان بود با تعدادي از ساكنان 50 تا 70 ساله مصاحبه عميق انجام گرفت و براي كمك به بازخواني خاطرات از تكنيك ترسيم نقشه - روايت در مصاحبه عميق استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد زندگي كودكان ديروز در محلّه‌هاي سنّتي امري كاملاً اجتماعي بوده و كودك از سنين پايين با محيط اجتماعي و كالبدي محلّه درگير مي‌شدند كه نتيجه آن عميق‌ترين نوع دلبستگي و هويّت محلّه‌اي است. امّا كودكان در محلّه‌هاي جديدي مانند گلسار تحت فشارهاي شديدي براي حضور در محلّه قرار دارند. محدوديّت‌هاي شديد براي حضور كودكان در محلّه‌هاي جديد مي‌تواند آسيب‌هاي جدي به رشد اجتماعي و فكري آن‌ها وارد نمايد

existence of a positive relation with one’s neighborhood can lead to higher levels of psycho - logical and physical health. Therefore, many researchers have been trying to suggest various solutions to revive this social unit in urban life. Achieving to this goal is dependent to attaining a deep knowledge about the process of person-neighborhood relations among different social groups. Due to the importance of neighborhoods in shaping place identity among children and fostering local identity among next generations, this paper is devoted to study and com - parison of children- neighborhood relations in both traditional neighborhood of Sagharisazan and modern neighborhood of Golsar. Results of this kind of comparison can lead to proper solutions for enhancing Islamic identity in Iranian neighborhoods. This research is qualitative one; Resident Employed Photography is applied to explore chil - dren- neighborhood relations in Golsar neighborhood. Children were described to take pic - tures from those places, individuals, and things in their neighborhood environment that trigger them to like their neighborhood. After taking pictures, they have provided descriptions about the reasons for capturing each photo in an individual in-depth interview. They also mentioned to different aspect of their living in neighborhood during the interview. In case of Sagharisazan neighborhood, mapping narrative method is applied to help partici - pants in the age range of 50 to 70 years to recall their memories and living experiences in the neighborhood from almost more than a half- century ago. Results show that residence of yesterday’s children in Sagharisazan traditional neighborhood had been a completely social affair. They were engaged with the social and physical environment of their neighborhood from early childhood stage. This engagement ultimately leads to deep attachment to and identification with the neighborhood. But, children of contemporary neigh - borhood of Golsar are encountered to different pressures and limits for being present at their neighborhood. These restrictions can lead to crucial damages to their social and mental growth.