رويكرد تلفيقي در اولويت‌بندي پروژه‌هاي توسعه محصولات جديد دفاعي

يكي از چالش‌هايي كه مراكز تحقيق و توسعه در حوزه دفاعي با آن روبرو ميباشند، اولويتبندي پروژه‌هاي توسعه محصول جديد از ميان ايده‌ها، طرح‌ها و خواسته‌هاي متنوع نيروهاي مسلح و پژوهشگران دفاعي با توجه به محدوديت منابع است. در اين راستا با انجام مطالعات كتابخانهاي و ميداني گسترده، حوزههاي اثرگذار در انتخاب پروژههاي توسعه محصول جديد دفاعي شامل حوزه دفاعي، سازماني و راهبردي، دانشي و فني، بازار و خطرپذيري و همچنين شاخص‌هاي مربوط به هر حوزه استخراج گرديد. با توجه به تنوع و تعدد شاخصها، كه موجب افزايش خطاي اولويتبندي پروژهها ميگردد، با استفاده از روش تحليل مولفه‌هاي اصلي و داده كاوي در 21 پروژه تحقيقاتي، تعداد شاخصها از 42 شاخص شناسايي شده به 25 شاخص كاهش داده شد. همچنين يك روش اولويتبندي كه توسعه يافته روش تاپسيس فازي ميباشد، با عنوان «تاپسيس فازي ساختاري» پيشنهاد گرديد. بهمنظور بررسي اثربخشي روش پيشنهادي، اولويتبندي پنج پروژه توسعه محصول جديد توسط روشهاي تحليل سلسله مراتبي، تاپسيس فازي و تاپسيس فازي ساختاري انجام گرفت و نتايج هر سه روش با نظرات مديران ارشد سازمان مقايسه گرديد و مشاهده شد كه اولويتبندي توسط روش پيشنهادي داراي حداقل اختلاف با نظر مديران ارشد ميباشد. همچنين در اولويتبندي پنج پروژه با روش پيشنهادي، پروژه پنجم با ضريب نزديكي 4915/0 در اولويت اول، پروژه اول با ضريب نزديكي 3643/0 در اولويت دوم و درنهايت پروژه چهارم با ضريب نزديكي 3010/0 در اولويت آخر قرار گرفت.