تحليل نشانه‌شناختي برنامه‌هاي «رنگين‌كمان» و «هزا‌رو‌شصت‌و‌شونزده» از منظر آموزش ترافيك به مخاطبان كودك

The Semiotic Analysis of the Programs “Rangin Kaman” and “Hezaro Shasto Shounzdah” From the Perspective of Teaching Traffic to Children

كودكان در موقعيت هاي ترافيكي آسيب‌پذيرند اما در زندگي شهري، حضور آنان در موقعيت‌هاي ترافيكي اجتناب ناپذير است. بنابراين آموزش مهارت هاي ترافيكي براي حفظ ايمني آنان ضرورت دارد. آموزش ترافيك به لحاظ آماده ساختن كودكان براي ايفاي نقش به‌عنوان شهروندان مسيول در بزرگسالي نيز حايز اهميت است. نظر به ظرفيت برنامه‌هاي كودك تلويزيون براي آموزش ترافيك، در مقاله حاضر، متوني از دو برنامه تلويزيوني مختص كودكان (رنگين‌كمان و هزار‌و‌شصت‌و‌شونزده) بر اساس سه رويكرد عمده در آموزش ترافيك بررسي شده است. تحليل نشانه‌شناسي متون حاكي از آن است كه هرچند پيام‌هاي آموزشي صريح، توصيه هايي را براي ايمني كودكان در موقعيت‌هاي ترافيكي ارايه مي‌كنند، اما بازنمايي تصويري انفعالي و ناتوان از شخصيت‌هاي كودك و كمبود آموزش‌هاي عملياتي، توانمندسازي آنان را در كنش‌هاي ترافيكي تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد. همچنين تاكيد بر ايمني شخصي، بعد مسيوليت اجتماعي را در آموزه‌هاي مربوط به جامعه‌پذيري تضعيف مي‌كند.

Children are vulnerable to traffic situations, but in urban life, they inevitably are in traffic situations. Therefore, training traffic skills is essential to safe them. Traffic education is also important in terms of preparing children being responsible citizens in adulthood. Considering the capacity of baby TV programs to train traffic, in this article, texts from two specific childrenʹs programs (“Rangin Kaman” and “Hezaro Shasto Shounzdah”) have been studied based on three major approaches to traffic education. Semantic analysis of texts suggests that, while explicit educational messages provide recommendations to safe children in traffic situations, disable and inactive images of children as their personality is represented, and the lack of practical training influences empowering them in traffic actions. Also, the emphasis on personal safety undermines social responsibility in societal teachings.