تبيين مفهومي «انقلاب‌هاي بزرگ»؛ بازشناسي عناصر اصلي و ويژگي‌هاي بين‌المللي

A Conceptual Explanation of Major Revolutions; Its Main Elements and International Qualities Reconsidered

انقلاب‌هاي بزرگ علاوه بر ايجاد تغييرات سياسي ـ اجتماعي در درون يك كشور، باعث بروز تحولاتي در ساختار حاكم بر روابط بين‌الملل و رفتار بازيگران اصلي نظام جهاني مي‌شوند. بر اين اساس، انقـلاب‌هاي بزرگ گستـرش امواجي از انقلابي‌گري و ضـد انقلابـي‌گري در نظام بين‌الملل به دنبال دارند. مقالۀ حاضر ضمن ارائۀ شاخصه‌هايي براي انقلاب‌هاي بزرگ، مدعي است با مطالعه و بررسي عناصر اصلي و ويژگي‌هاي بين‌المللي چهار انقلاب فرانسه، روسيه، چين و ايران كه از جمله انقلاب‌هاي بزرگ دوران مدرن‌اند. مي‌توان معيارها و اصولي براي شناخت انقلاب‌هاي بزرگ و تفكيك آنها از ساير انقلاب‌ها ارائه كرد. در‌ اين ميان، انقلاب اسلامي ايران به دليل تأكيد بر دين و معنويت‌گرايي، نسبت به ساير انقلاب‌هاي بزرگ از اهميت و جايگاه ويژه‌اي برخوردار است؛ به‌گونه‌اي كه پس از گذشت چهار دهه از پيروزي اين انقلاب، همچنان شاهد تأثيرات و پيامدهاي خارجي آن در سطوح منطقه‌اي و جهاني هستيم. تحولات گسترده سياسي اخير در كشورهاي منطقه غرب آسيا اين ادعا را به‌خوبي به اثبات مي‌رساند.

Major revolutions, in addition to socio-political changes in a country, cause changes in the structure of international relations and behavior of main players in the world order. On this basis, major revolutions cause some states of revolutionary and anti revolutionary states in international order. Presenting particularities of major revolutions, this paper claims that with a study of international qualities of the four revolutions of France, Russia, China and Iran known among major modern revolutions, some measures and rules will be recognized for knowing and distinguishing them. Of the cases, Islamic Revolution as being based upon spirituality and religion has been placed in a particular position so that after four decades from its appearance it is of considerable regional and international effects and consequences. Extended current political changes in the countries of the west of Asia may be taken as proof for the claim