چيستي و مختصات روح ‌الايمان در قرآن و حديث با تأكيد بر ديدگاه علّامه طباطبايي

The Quiddity and Characteristics of Rūḥ al-Īmān in the Qur’an and Hadith

در قرآن كریم و روایات اهل‌بیت (علیهم‌السلام) افزون بر روح عمومی همه انسان‌ها، روحی خاص به اهل ایمان نسبت داده ‌شده است، كه «روح الایمان» نامیده می‌شود. مفسّران و شارحان حدیث، هركدام بر اساس استدلال‌های مختلف دیدگاه‌های متعددی پیرامون آن بیان داشته‌اند. مقاله حاضر با هدف بررسی این دیدگاه‌ها و نمایاندن دیدگاه ثقلین پیرامون چیستی روح الایمان و آثار آن به نگارش درآمده و به این نتیجه دست یافته است كه روح الایمان یكی از مراتب روح انسانی است كه مبدأ حیات جدید با دامنه‌ها و آثار فرا مادّی از قبیل حیات طیبه، عبودیت، تقوای الهی و بصیرتِ تمیزدهنده میان حق و باطل است و در اثر استكمال مراتب ایمان، آثار ناشی از روح ایمانی متناسب با آن، دارای دامنه‌های وسیع و افزون‌تر از حیث علم و قدرت می‌گردد

In addition to the general spirit of all human beings, a specific spirit called rūḥ al-īmān (sprit of faith) is ascribed to the faithful in the Qur’an and Ahl al-bayt’s (A.S.) traditions. The interpreters and commentators of hadith have each expressed various viewpoints about it based on different arguments. The present article has been written with the aim of examining these viewpoints and representing the thaqalayn’s viewpoint about the quiddity of rūḥ al-īmān and its outcomes. It has concluded that rūḥ al-īmān is one of human spiritual ranks that is the origin of a new life with trans-material domains and outcomes such as a goodly pure life, devotedness, God-wariness, and the insight for distinguishing falsehood from truth; and the outcomes resulting from a faith proportionate to it achieves extensive and higher domains in terms of knowledge and power due to the completion of levels of faith.