نظم عمومي در رويكرد حقوقي، فقهي و جامعه شناختي

Public Order in legal, jurisprudential and Sociological Approach

از گذشته‌ها انديشمندان حقوقي در تلاش بودند تا با ايجاد سازوكاري از اين مفاهيم (كه قوام و دوام جوامع به آنها بستگي بسيار دارد و موجد نظم عمومي هستند) حفاظت كنند. حقوقدانان در بررسي قواعد و نهادهاي حقوقي، مفهوم نظم عمومي را شناسايي كردند و آن را ضابطه‌اي براي تحديد ارادۀ افراد مي‌دانند. با وجود اين، عالمان حقوق درمورد ماهيت مفهوم نظم عمومي اتفاق نظر ندارند و اين به‌دليل تكيه‌گاه‌ اين مفهوم بوده كه شناخت حقيقت آن را با دشواري مواجه كرده است. در اين مقاله، با هدف تحليل نظري و جامعه‌شناختي مفهوم نظم‌ عمومي، سعي در ارائۀ ديدگاه متفاوتي خواهيم داشت. به‌عنوان نتيجۀ اين تحقيق، بايد دانست كه بر خلاف برخي تصورات، عنوان نظم عمومي يك قاعده نيست و به‌معناي اخص كلمه هم مفهومي حقوقي محسوب نمي‌شود؛ بلكه مفهومي اجتماعي و مولود اجتماع است. بنابراين خود نظم عمومي يكي از ويژگي‌هاي اصلي زندگي اجتماعي خواهد بود، لذا لزوم رعايت آن و حفظ اين نظم، جزو اصول مسلم و راهنماي هر نظام حقوقي است كه قانونگذاران هميشه در وضع قانون به آن متمسك مي‌شوند و دادرسان نيز با تفسيرهاي خود، هدف قانونگذار را در برقراري نظم اجتماعي تأمين مي‌كنند.

There are prevailing Rules and Values in each society that formed Social Institution including social and legal institution, actually these values appears public interest in social relationships. From long time ago jurists try to defend these rules and values with derivation a mechanism from its. Values that social consolidation and establishment depend on it and makes public order. Jurists in dealing with legal rules and institutions distinguish the public order and make it a criterion for restriction of Individualistic free will to protecting of public rules and social interests. Despite these efforts, jurists could not come into accordance on the meaning and substance of public order. Because understanding of public orders natural foundation is too complicated. In this article, based upon some theoretical and sociological analysis, we try to present a different percept on public order. it is notably As results that despite some current concept, public order is not a principle and it's not a legal term, haply it is a social Idea that generated by society. So the public order is one of core features of social life. Then indispensability of its protection and consideration is one of advisor given rules for each legal system that legislators always use in order to in legislation and magistrates with their interpretations, provides legislators goals to maintaining social order.