تحليل سياست خارجي ستيزه جويانه عربستان سعودي مقابل ج.ا.ايران در چارچوب نظريه واقع‌گرايي تهاجمي

The Analysis of Saudi Arabia’s Militant Foreign Policy against Iran in the Framework of the Constructivist Theory

اين پژوهش با توجه به اهميت رويكردهاي حاكم بر سياست خارجي عربستان سعودي در قبال سياست و منافع منطقه‌اي ج.ا.ايران، بر آن است تا از ديدگاه «واقع‌گرايي تهاجمي» به تحليل علل يا عوامل دخيل در سياست خارجي جديد عربستان سعودي در قبال سياست‌ها و منافع منطقه‌اي ج.ا.ايران بپردازد. در همين راستا ابتدا تلاش گرديده زمينه‌هاي ژيوپليتيكي تعارض دو كشور در ساختار قدرت منطقه‌اي در حوزه‌هاي ژيواستراتژيك، ژيواكونوميك و ژيوكالچر مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد. از ديدگاه اين تحقيق (كه فرضيات آن به صورت ميداني و با استفاده از روش آماري از تعداد 45 نفر از استادان دانشگاه و پژوهشگران مرتبط با موضوع در رشته‌هاي روابط بين‌الملل، علوم سياسي، جغرافياي سياسي، مطالعات منطقه‌اي و مديريت راهبردي مورد ارزيابي قرار گرفته)، زمينه‌هاي ژيوپليتيكي تعارض عربستان سعودي با ج.ا.ايران: 1. راهبردي (رقابت بر سر حوزه نفود و هم‌پيمان منطقه‌اي در حوزه‌هاي هلال خصيب، خليج فارس و منطقه خليج عدن و درياي سرخ) (اولويت اول)؛ 2. ژيوكالچري (اختلافات قومي مذهبي: عربي - ايراني، شيعه - سني)، (اولويت دوم) و 3. ژيواكونوميكي (بازار جهاني نفت و سازمان اوپك)، (اولويت سوم) مي‌باشند و دليل روي آوردن عربستان سعودي به سياست خارجي ستيزه جويانه در مقابل ج.ا.ايران را بايد در عواملي مانند: 1. هرج و مرج منطقه‌اي؛ 2. عدم اطمينان در مورد نيت ها و مقاصد رقيب منطقه‌اي عربستان (يعني ج.ا.ايران، در مباحث برنامه هسته‌اي و سياست‌هاي منطقه‌اي) و 3. برآورد مثبت حاكمان اين كشور از توانمندي‌هاي خود (قدرت و پشتوانه اقتصادي، تجهيزات و توانمندي‌هاي نظامي و توانايي سياسي براي ايتلاف سازي)، براي مقابله با ج.ا.ايران جستجو نمود.