كليدواژه :
ابوريحان بيروني , انسان‌شناسي دين , پديدارشناسي , روش‌شناسي
چكيده فارسي :
واكاوی اندیشه‌های اندیشمندان ایرانی یكی از مهم‌ترین وظایف دانشگا‌هیان و حوزویان است. در این مقاله به بررسی اندیشه‌های ابوریحان بیرونی در حوزه‌های پدیدارشناسی، روش‌شناسی و انسان‌شناسی پرداخته خواهد شد. ابوریحان دانشمندی با سبك و روش ویژه در علوم بود، به‌نحوی كه هر عملی را با روش خاص آن علم دنبال می‌كرد. ایشان با ورود به دیار هندوستان توانست افق جدیدی در علوم انسانی بگشاید و مسئلۀ مردم‌شناسی و انسان‌شناسی را با سبك و شیوۀ امروزی دنبال كند. از نظر بیرونی برای رسیدن به هدف به لوازمی همچون دانش زبان، بازدید میدانی، مشاهدۀ مشاركتی، زندگی در بین مردمان مورد مطالعه و غیره نیاز است. البته در گفته‌ها و كتاب‌های وی چنین بیان نشده، اما شیوه و روش ایشان بر پایۀ همین لوازم و اندیشه‌ها به بار نشسته است. ابوریحان بیرونی از هرگونه پیشداوری و ارزشگذاری در انعكاس آرا، عقاید، دین و رسوم هندوان خودداری كرده و تنها به انعكاس آنچه خود آنها بیان می‌كردند، بسنده كرده و عقایدش را در تحقیق دخالت نداده است. حال این مقاله به بررسی ابعاد روش‌شناسی، پدیدارشناسی و انسان‌شناسی از دیدگاه ابوریحان اختصاص یافته است.
چكيده لاتين :
Exploring the ideas of Iranian thinkers is one of the most important tasks for the scholars of university and seminary. In this article the ideas of Al-Biruni’ in the fields of phenomenology, methodology and anthropology will be discussed. Al-Biruni’ was a scientist with especial scientific method, so that every action was followed by its own method. By going to India could open a new horizon in the humanities and follow the anthropology and anthropology with a modern method. According to Al-Biruni, to achieve the goal we need to means such as language skills, field surveys, participant observation, living among the people studied, etc. Of course, there is no mention of this in his words, but his method is based on these instruments and ideas. Al-Biruni’ has avoided any prejudice and evaluation in representing the Indian opinions, beliefs, religion, customs, etc. and only sought to reflect what they were saying, and not what was in accordance with his beliefs. Now, this article discusses the methodological phenomenological and anthropological dimensions in Al-Biruni’ perspective.
