در هم كنش زبان هنري و تجربه ديني از چشم انداز هرمنوتيكي هانس-گئورگ گادامر

The interaction of artistic language and religious experience in Hans-Georg Gadamerיs hermeneutic veiw

تجربۀ دینی، تجربۀ منحصر به‌فردی در میان تجارب وجودی انسانی است و این مسئله به‌واسطۀ رابطۀ والایی است كه از حقیقتی فرازمینی و غیرمادی سرچشمه می‌گیرد. مسئلۀ اساسی در اینجا چگونگی رابطۀ میان تجربۀ دینی و تجربۀ زیبایی‌شناختی(هنری) است. زبان هنری به‌عنوان زبانی ملموس، عینی و قابل فهم برای هر انسانی، چگونه در درون تجربۀ زیبایی‌شناختی به كمك تجربۀ دینی می‌آید؟ حقیقت دینی، امری وجودی است و لذا زبان آن آشكاركنندۀ وجود است. از آنجاكه حقیقت دینی به زبانی رمزی بیان می‌شود، برای همۀ انسان‌ها فهم‌شدنی نیست. فرض هرمنوتیك گادامر برآن است كه حقیقت در قاب تصویر یا بر روی صحنۀ نمایش و دیگر نمونه‌های هنری به‌صورت عریان و فارغ از پیچیدگی‌های زبانی (زبان مكتوب) برای مخاطب عرضه می‌شود و فهم عمیقی به شكل ساده و عریانی به‌دست می‌آید. لذا،آنجا كه زبان پیچیده و رمزی دین سنگین به‌نظر می‌رسد، زبان هنری (شعر و ادبیات، تئاتر، موسیقی، تصویرسازی و ...) این نقیصه را جبران می‌كند و مسیر انتقال مفاهیم دینی را هموار خواهد كرد. حال آنكه اثر هنری نیز با محتوای دینی، غنا و عمق دیگری می‌گیرد و لذا تجربۀ دینی و زیبایی‌شناختی در ساحت هرمنوتیك، در هم‌كنشی متقابل برقرار می‌كنند كه به بسط وجودی منجر می‌شود.    

Religious experience is the most distinctive experience among human existential experiences, and this is due to a transcendental relation which has its origin in an extraterrestrial and immaterial truth. The main problem here is how the relationship between religious experience and aesthetic experience (Artistic). Artistic language as a visible and understandable language to every human being, therefore, it how can within the aesthetic experience help to religious experience? Religious truth is an existential phenomenon; thus, its language is Revealing of Being. Since religious truth is expressed in coded language, not understandable for all human beings. Gadamer assume that truth is represented for audience in a pictorial frame or on display Scene and other artistic examples in a naked form regardless of linguistic complexities (written language) and the deepest and broadest range of understanding is achieved accordingly. So, Where complex and symbolic language of religion become heavy, artistic language (poetry, literature, theater, music, imaging, etc.) compensate that loss and paved the way for transferring religious concepts. The work of art receives richness and depth by religious content and therefor, the religious and aesthetic experience in the field of hermeneutics, establishes mutual interactivity that leads to an extension of existance.