نقش رسانه جمعي (تلويزيون) در آموزش مذهبي كودكان (مطالعه موردي: دانش-آموزان 12-8 سال منطقه 7 آموزش و پرورش استان تهران)

رسانه‌ها، مطمينا بخش جداييناپذيري از زندگي انسانهاي امروزي و كودكان و نوجواناني است كه در واقع جز اصليترين مخاطبان رسانه‌ها هستند. قدرت پردازش و تجزيه و تحليل درست اطلاعات و اخبار دريافتي، در كودكان كمتر از گروه بزرگسالان است. اصولاً رسانه‌هاي جمعي مي‌توانند ابزار مناسبي براي انتقال محتواي ديني به مخاطبان باشند. اما سوال اين است كه رسانه‌هاي جمعي تا چه حد مي‌توانند ارزش‌ها و هنجارهاي ديني را به فرد منتقل كنند؟ اين پژوهش، به طور موردي به نقش رسانه جمعي تلويزيون در آموزش مذهبي كودكان (دانش‌آموزان دختر و پسر12- 8 سال) از منطقه 7 آموزش و پرورش استان تهران ميپردازد. در اين پژوهش از دو سطح ميداني و كتابخانهاي و براي تجزيه و تحليل دادهها از روشهاي آمار توصيفي (ميانگين، ميانه، واريانس و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون T و رگرسيون لجستيك)، با بهرهگيري از ابزار پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسي فرضيات تحقيق استفاده شده است. با بررسي نتايج حاصل از آزمون كاي- اسكوير، آزمون كالموگروف- اسميرنوف، محاسبه چولگي و كشيدگي به بررسي فرضيات پرداخته و نتيجهگيري شده است كه: آموزش مستقيم از تلويزيون در امر يادگيري موثر است، آموزش و پرورش با رسانه تلويزيون در ارتباط است، و تلويزيون به عنوان يك وسيله آموزش غيررسمي جايگاه ويژهاي دارد. اين نتايج با نتايج ديگر تحقيقات مشابه نيز همخواني كاملي دارد.