عناصر فلسفيِ بازي و نظريه بازي تكاملي

بازي به عنوان بخش مهمي از زندگي روزمره، هزاران سال در زندگي بشر تداوم داشته است، اما كمتر از هفتاد سال است كه نظريه‌ بازي به صورت جدّي موضوع بررسي‌هاي نظري و صورت‌بندي‌هاي فني قرار گرفته است. اين مقاله، در نگرشي فلسفي، به عناصر بازي و نظريه بازي – كه صورت‌بندي رياضياتي كنشهاي بازيگران در موقعيّت‌هاي راهبردي است – مي‌پردازد. ويتگنشتاين مدعي شد كه عرضه تعريفي از بازي ممكن نيست. ما با بررسي انديشه‌هاي ويتگنشتاين، به ارايه و ارزيابي ديدگاه‌هاي منتقدان او دربار? بازي خواهيم پرداخت. سپس با اشاره به مولفه‌هاي شناختي بازي مانند نقش شاخص اطلاعات در بازي و حذف استراتژيهاي مسلط اكيد، نشان مي‌دهيم كه در بررسي اين دو موضوع مسيله ارايه ملاكي براي تعيين ميزان معقوليّت بازيگران رخ مي‌نمايد. پس از بيان پاسخ نظريه‌ بازي تكاملي به اين معضل، نقدهاي وارد بر تفسير تكاملي نيز بررسي خواهد شد.