رويكردهاي رقيب در اقتصاد نوآوري يك ارزيابي معرفتشناسانه

رويكرد نظامهاي نوآوري در دو دهه پاياني قرن بيستم به نحوي آگاهانه و هدفمند براي رقابت با نگاه سنتي اقتصاددانان نيوكلاسيك به موضوعاتي همچون نوآوري، توسعه اقتصادي و رقابتپذيري اقتصادي نضج پيدا كرد. چهارچوب مفهومي نظام نوآوري با وجود انتشار و نفوذ سريع و خيرهكننده خود در مجامع آكادميك و محافل سياست‌گذارانه در سطوح ملي و بين المللي هنوز نتوانسته است، جايگاه تثبيتشده رقيب نيوكلاسيك خود را متزلزل سازد و آن را از ميدان خارج كند. در مقاله حاضر رقابت معرفتي ميان اين دو نحله تحقيقاتي با يك رويكرد معرفت‌شناختي تحليل مي‌شود. بدين منظور، وزن هر يك از اين سنتهاي تحقيقاتي را در نسبت با هريك از اعضاي يك مجموعه سه‌تايي از معيارهاي عام داوري در علم (توافق با مشاهدات، سادگي، قياس تشبيه) مشخص مي‌كنيم و نشان مي‌دهيم كه چرا اين دو رويكرد رقيب دوشادوش يكديگر در صحنه اقتصاد نوآوري باقي مانده‌اند.