كليدواژه :
بيناعينيت , پارادايم پيچيدگي , عليت پيچيده , تعيّن‌گرايي ساختاري , بازنمايي توزيعي
چكيده فارسي :
«پارادايم پيچيدگي» الگوي عمومي علم در دوران معاصر تلقي مي‌شود كه در مخالفت با پارادايم مكانيكي يا نيوتني علم در كمتر از چهار دهه اخير پا به عرصه دانش بشري نهاده و حوزه‌هاي گوناگون آن از جمله علوم انساني را متاثر كرده است. هدف اصلي پژوهش حاضر معرفي و توضيح مولفه‌هاي پارادايم پيچيدگي در اركان سه‌گانه آن (هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي، روش‌شناسي) است. در اين پژوهش سعي بر آن بوده است تا با نظر به انديشه‌هاي صاحب‌نظران برجسته اين پارادايم به مطالعه بنيادهاي نظري شكل‌دهنده اين پارادايم پرداخته شود. در نهايت، مولفه‌هاي اين پارادايم در اركان سه‌گانه آن چنين استنتاج شدند: ركن هستي‌شناسي (واقع‌گرايي انتقادي پيچيده، عليت پيچيده، تعيّن‌گرايي ساختاري)؛ ركن معرفت‌شناسي (عدم‌قطعيت، بازنمايي توزيعي، نظريه صدق فازي)؛ ركن روش‌شناسي (كل‌گرايي، بيناعينيت، راهبرد).
