عنوان مقاله :
سويموره، رسم ازدواج طبقه جنگجوي هندواروپايي
عنوان فرعي :
Swayamwara, Marital Custom of the Indo-European Warrior Class
پديد آورنده :
Behzad بهزاد
پديد آورندگان :
Hassan حسن نويسنده Galibaf Asl قاليباف اصل
سازمان :
دانشجوي دكتري فرهنگ و زبانهاي باستاني ايران
كليدواژه :
آداب و رسوم هندي , سويموره , رسم ازدواج , آداب و رسوم هندي , عقايد هندواروپايي , آداب و رسوم طبقه جنگجو
چكيده فارسي :
اين مقاله با بررسي چند متن هندي، ايراني و يوناني به بررسي رسم ازدواج طبقه جنگجوي هندواروپايي ميپردازد و نگارنده ميكوشد خطوط اصلي اين سنت را از خلال متون داستاني و تاريخي استخراج كرده و سير احتمالي تحول آن را نشان دهد. اين رسم مطابق متون سنسكريت كلاسيك سويموره نام دارد. سويموره در لغت به معني «انتخاب خويشتن» است. علت اين نامگذاري اين است كه در يكي از دو شكل ِاين ازدواج، شاهدخت يا دختري از طبقه جنگجو اين حق را دارد كه از ميان نجيبزادگان حاضر در انجمني كه به منظور خواستگاري او شكل گرفته است يكي را مطابق ميلش به شوهري برگزيند. در متون مختلف اشارات صريح و تلويحي هست كه نشان ميدهد اين رسم يا سنت خاص طبقه جنگجو بوده است و از سويي در همين متون شواهدي در نقض اين مدعي ديده ميشود. نگارنده ميكوشد ميان اين شواهد تعادلي برقرار كرده و براي شواهد متناقض توجيهي بيابد. دو شكل كلي از اين رسم در متون گوناگون قابل تشخيص است كه در مقاله به ترتيب سويموره رقابتي و سويموره انتخابي ناميده شدهاند و كوشش نگارنده آن بوده كه نشان دهد نوع دوم از اين رسم احتمالاً از نوع اول مشتق شده است.
چكيده لاتين :
The present paper examines some Indian, Iranian, and Greek literary texts to outline the marital custom of the warrior class in the Indo-European cultures. The author attempts to extract the main lines of this tradition from the narrative and historical texts, and demonstrate its probable process of change. The custom is referred to as "swayamwara" in classical Sanskrit texts, which means self-choice. In one of the two forms of the custom, a princess or a warrior-class girl had the right to choose her husband from a gathering of noble suitors, who were assembled for this very purpose. There are explicit and implicit evidences in texts for and against the fact that the custom belonged to the warrior class; hence, the author attempted to reconcile these apparent contradictions. Two main forms of this custom are recognizable in the texts, which are categorized in this paper as A) competitive swayamwara, and B) swayamwara by free will. The paper tries to demonstrate that the second form is derived from the first one.
عنوان نشريه :
پژوهشهاي ايرانشناسي
عنوان نشريه :
پژوهشهاي ايرانشناسي