مدلسازي ساختاري (SEM) مولفه هاي ديپلماسي ورزش در توسعه روابط بين الملل جمهوري اسلامي ايران

Structural Equation Modeling (SEM) of the Components of Sport Diplomacy in the Development of International Relations of Islamic Republic of Iran

هدف از پژوهش حاضر مدلسازي مولفه‌هاي ديپلماسي ورزش در توسعه روابط بين‌الملل جمهوري اسلامي ايران بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ نحوه گردآوري داده‌ها آميخته از نوع اكتشافي متوالي بود. نمونه مورد مطالعه برابر با جامعه و برابر با 325 نفر از متخصصان داخلي و خارجي در زمينه ديپلماسي ورزش بودند كه به لحاظ اجرايي يا علمي در حوزه روابط ديپلماتيك ورزش صاحب نظر و كرسي ملي و بين‌المللي بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌اي 60 سوالي بود كه پس از تحليل عاملي اكتشافي 59 سوال آن در 10 مولفه (برندينگ و پرستيژ بين‌المللي، توسعه فرهنگي، توسعه سياسي، توسعه اقتصادي، مبارزه با انزوا و تحريم، برون‌رفت از بعد تاريك، صلح و دوستي، وحدت و همگرايي ملي، تعاملات رسانه‌اي و توسعه قدرت هوشمندانه) باقي ماندند. آزمون‌هاي آلفاي كرونباخ و p ديلون گلدشتاين پايايي ابزار و مولفه‌هاي آن را تاييد كردند. علاوه‌بر آن از بين مولفه‌هاي ديپلماسي ورزش، توسعه قدرت هوشمندانه بيشترين سهم را در تبيين واريانس مجموعه داشت. از سوي ديگر، روش حداقل مربعات جزيي علاوه‌بر ارايه و تاييد مدل نهايي پژوهش، روايي واگرا و همگراي ابزار مورد استفاده را نيز تاييد كرد.

The aim of the present study was to model the components of sport diplomacy in the development of international relations of the Islamic Republic of Iran. The present study was applied in terms of aims and mixed sequential exploratory in terms of data collection. The sample was equal to population (325 Iranian and foreign experts of sport diplomacy who executively or scientifically had national and international positions in sport diplomatic relations). A questionnaire with 60 items was used to collect data. Confirmatory factor analysis decreased the number of items to 59 and 10 components: international branding and prestige, cultural development, political development, economic development, fight isolation and sanction, leave the dark side, peace and friendship, national unity, media communication and soft power development. Cronbach’s alpha and Dillon-Goldstein P tests confirmed the validity of the questionnaire and its components. In addition, soft power development was the most important factor to explain the variance. On the other hand, partial least squares (PLS) confirmed the final model of the study and also divergent and convergent validity of the questionnaire.