بيوگاز و نتايج زيست محيطي آن

در سال‎هاي اخير روند رو به رشد مصرف انرژي، پديده بحران انرژي را در جهان بوجود آورده است. افزايش تقاضا براي سوخت‌هاي فسيلي و قيمت بالاي آنها موجب شده است كه توجه زيادي به منابع انرژي تجديدپذير صورت گيرد. يكي از اين منابع تجديدپذير بيوگاز مي‎باشد كه از پسماندهاي دامي، كشاورزي، شهري و صنعتي قابل استحصال است. انرژي زيست توده شامل انرژي توليدي از كليه‌ ضايعات حاصل از موجودات زنده مي‌باشد و بعد از انرژي خورشيدي بالاترين پتانسيل انرژي را دارا مي‌باشد و در حال حاضر با توجه به مزاياي ويژه‌اي نظير مزاياي اقتصادي، محيط‌زيستي، پراكندگي و دسترسي آسان، بالاترين سهم را در ميان تجديدپذيرها به خود اختصاص داده است. استفاده از زيست توده به عنوان يك منبع انرژي نه تنها به دلايل اقتصادي بلكه به دليل زيست‌محيطي نيز جذاب بوده و از طرفي آن را عامل تسريع در رسيدن به توسعه پايدار مي‌دانند. ضمناً اين منبع تنها منبع انرژي تجديدپذير است كه در كنار هيدروژن مي‌تواند به عنوان سوخت در خودروها نيز استفاده شود. همچنين ميزان نشر مواد آلاينده‌ ناشي از احتراق زيست توده معمولاً كمتر از سوخت‌هاي فسيلي است و بهره‌برداري تجاري از زيست توده مي‌تواند مشكلات مربوط به انهدام ضايعات و زباله در ساير صنايع از جمله جنگلداري و توليدات چوب، فراورده‌ مواد غذايي و بخصوص ضايعات جامد شهري در مراكز شهري را حذف نموده و يا كاهش دهد.