رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه، ناگويي خلقي و باورهاي فراشناختي با گرايش به سو مصرف مواد در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسي طرحواره هاي ناسازگار اوليه، ناگويي خلقي و باورهاي فراشناختي با گرايش به سو مصرف مواد دانشجويان دانشگاه واحد اهواز بود. در تحقيق حاضر 360 نفر به عنوان اعضاي نمونه بودند كه شامل 160 نفر زن و 200 نفر مرد بود كه براي انتخاب آنها از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي استفاده شد. طرح تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. ابزاراندازه گيري شامل پرسشنامه گرايش به اعتياد ويدوبوچر (1992)، پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ (1994)، پرسشنامه ناگويي خلقي اهواز (مكوندي و همكاران، 2011) و پرسشنامه حالت فراشناختي انيل و عابدي (1997) بود. تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه درسطح معني داري (001/0= p) نشان داد كه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه(قطع ارتباط و طرد، خودگرداني مختل، محدوديت مختل، ديگرجهت مندي و گوش بزنگي) با گرايش به سو مصرف مواد دانشجويان رابطه مثبت معني داري وجود دارد و بين ناگويي خلقي و باورهاي فراشناخت با گرايش به اعتياد رابطه مثبت معني داري وجود دارد. همچنين در تحليل رگرسيون مشخص شد كه دشواري درشناسايي احساسات، آگاهي، قطع ارتباط و طرد و برنامه ريزي به ترتيب پيش بيني كننده گرايش به سو مصرف مواد در دانشجويان مي باشند.