كليدواژه :
حكمت ذوقي , ايمان , شيخ اشراق , اضافۀ اشراقيه
چكيده فارسي :
شیخ اشراق نسبت موجودات با خداوند یا نسبت انوار مجرده خصوصاً نفس ناطقه با نورالانوار را در پرتو اضافۀ اشراقیه تبیین می‌كند. در اضافۀ اشراقیه، مضاف كه عین اضافه است، دارای وجود فقری، غیرمستقل و قائم‌بغیر است، غیری كه قیوم و حقیقت محض واحد مستقل است. شیخ اشراق این اضافه را از سنخ نور می‌داند. از نظر شیخ اشراق، نفس انسان در پرتو اضافۀ اشراقیه می‌تواند به مراتب بالای شناخت و ایمان به خداوند برسد و ایمان او از طریق عشق به عالم علوی ظهور یابد. نفس در پرتو اضافۀ اشراقیۀ انوار عالی خود را مفتقر إلی الله می‌بیند، و به مقام فنا و بقای بعد از فنا و مقام عبودیت و نفس مطمئنه می‌رسد. وقتی نفس انسان به نور عقلی باقی شود، از افتقار و نقص و جهل به غنا و كمال و معرفت می‌رسد. از همین رو اضافۀ اشراقیه شریف‌ترین نسبت‌هاست.
چكيده لاتين :
Suhrawardī has explained the relation between beings and god or the relation between detached lights, especially the intellective soul, and the Light of lights, using the concept of illuminative relation. In the illuminative relation, the related which is the same as the relation, has a dependent existence, that is, existence by something else which is a self-existent unique reality. Suhrawardī deems the essence of this relation as light. He holds that the intellective human soul can reach high levels of cognition and faith in God, in the light of illuminative relation. This faith is demonstrated in the soul’s love for the higher world. In the light of the illuinative relation to the higher lights, the soul finds itself in need to God, and then reaches the state of annihilation and then the state of immortality after annihilation and then the state of servitude and then the state of the peaceful soul. When thw human soul is immortalized by the light of intellect, it is transferred from the state of need, imperfection and ignorance, to richness, perfection and knowledge. This is why the illuminative relation is the noblest relation.
