آسيب شناسي و فراواني نماتود پارابرونما اسكريابيني در نشخواركنندگان كوچك استان كرمان

Slaughterhouse prevalence of Parabronema skrjabini associated with pathologic lesions in small ruminant

انگل هاي دستگاه گوارش به دليل بروز اسهال و عفونت هاي تحت باليني سبب كاهش وزن و توليد به ويژه در نشخواركنندگان كوچك مي‌شوند. انگل پارابرونما اسكريابيني يكي از شايع ترين نماتودهاي شيردان است. تاكنون مطالعه اي در خصوص آسيب شناسي اين انگل و مرحله توقف رشد لاروي انگل پارابرونما صورت نگرفته است. در مطالعه حاضر، با مراجعه به كشتارگاه، 1189 شيردان نشخواركننده كوچك (بدون تفكيك گوسفند يا بز) به صورت تصادفي انتخاب شدند و بطور ماكروسكوپيك از لحاظ وجود انگل هاي شيردان بررسي شدند. از نظر ماكروسكوپيك، در سطح شيردان، تخريش هاي كوچك و گاهي زخم، ضخيم شدن مخاط شيردان و افزايش ترشحات موكوسي قابل مشاهده بود با توجه به نتايج به دست آمده، از مجموع 1189 نمونه ي شيردان جمع آوري شده از كشتارگاه كرمان، 807 شيردان (%87/67) آلوده به نماتود بودند و 382 شيردان (%12/32) هيچ گونه آلودگي به انگل هاي كرمي نداشتند. از 807 نمونه ي آلوده به نماتود، 307 نمونه (%82/25) فقط به پارابرونما و تعداد 500 شيردان (%05/42) علاوه بر پارابرونما به ساير نماتودها نيز آلوده بودند. از مجموع 307 نمونه ي خالص آلوده به پارابرونما، تعداد 247 شيردان جهت هضم با پپسين و مطالعه پاتولوژيك انتخاب شدند. در آسيب شناسي بافتي، مقاطع مختلف انگل بالغ در لايه ي مخاطي شيردان ديده شد. كاهش سلول هاي پريتال غدد، هيپرپلازي سلول هاي موكوسي و واكنش التهابي شامل تجمع لنفوسيت ها و ايوزينوفيل ها و در مواردي واكنش گرانولوماتوز در اطراف انگل مشاهده گرديد. هيچگونه لارو انگل پارابرونما در غدد شيردان در مقاطع پاتولوژيك مشاهده نگرديد. نتايج اين مطالعه نشان دهنده آلودگي نشخواركنندگان كوچك استان كرمان به انگل پارابرونما اسكريابيني و وجود جراحات آسيب شناسي در شيردان بود.

Gastrointestinal parasites (GIN) cause weight loss and reduced productions especially in small ruminant especially in subclinical parasitic infections. Severity of infection depends on geographical condition and climate area. Information about various parasites can be effective in better diagnosis and treatment. Parabronema skrjabini is one of a common abomasal nematode. No study is present on the pathologic findings and hypobiotic larvae of this nematode in the veterinary literature. Therefore, this study was designed to determine the prevalence of parasite, pathologic lesions and arrested larval stage in sheep and goats in Kerman province. In the present study, the abomasums of 1189 slaughtered sheep and goats were selected randomly and examined grossly for detection of nematodes. 807 (67.87%) out of 1189 infected abomasums with different nematodes that 307 (32/12%) samples showed pure contamination with Parabronema skrjabini. 247out of 307 abomasums were randomly selected for tissue digestion with pepsin and histopathologic investigation. No larvae were found in digested tissues. In pathologic study, the mucosal erosions and ulcers, thickening of abomasum mucosal later and increasing mucus secretion were grossly observed. Histopathologic study showed hyperplasia of mucosal cells, decreasing of parietal cells, inflammatory reaction including lymphocytes and eosinophils infiltration associated with different sections of adult nematode in the abomasal glands. Also, granulomatous inflammation was found around some nematode sections.