رابطه سبك هاي مقابله اي، انعطاف پذيري كنشي و هوش معنوي با گرايش به اعتياد در دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه ي سبك هاي مقابله اي، انعطاف پذيري كنشي و هوش معنوي با گرايش به اعتياد دانشجويان دانشگاه واحد اهواز بود. در تحقيق حاضر 360 نفر به عنوان اعضاي نمونه بودند كه شامل 180 نفر زن و 180 نفر مرد بود كه براي انتخاب آنها از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي استفاده شد. طرح تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود. ابزاراندازه گيري شامل پرسشنامه گرايش به اعتياد ويدوبوچر( 1992)، پرسشنامه سبك هاي مقابله اي لازاروس و فولكمن(1987)، پرسشنامه انعطاف پذيري كنشي كانر و ديويدسون(2003) و پرسشنامه هوش معنوي آمرام و دراير(2007) بود. تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه درسطح معني داري (001/0= p) نشان داد كه بين سبك هاي مقابله اي (مساله مدار، هيجان مدار، اجتنابي) انعطاف پذيري كنشي و هوش معنوي با گرايش به اعتياد در دانشجويان رابطه ي معني دار وجود دارد. همچنين در تحليل رگرسيون مشخص شد كه به ترتيب سبك هاي مقابله اي، انعطاف پذيري كنشي و هوش معنوي براي گرايش به اعتياد پيش بيني كننده هاي مناسبي هستند.