مولّفه هاي رياليسم در «اسير زمان»

در اين تحقيق كه به روش كتابخانه اي و به صورت تحليلي توصيفي ارايه شده است، نگرش ايديولوژيك، استناد به روزنامه‏ها و شخصيّت‌هاي تاريخي و زبان محاوره، تشريح جزييّات وقايع، تيپ سازي، تاويل و تفسير وقايع تلخ جامعه، نمود دوره زندگاني و بخصوص مرگ شخصيّت ها، انواع شخصيّت ها با رفتارهاي متنوّع و شخصيّت خود نويسنده در رمان، نمود طبيعي تعامل شخصيّت ها با ديگران، كاربرد انشاي كاريكاتوري، ايراد عبارت هاي فلسفي، تعريف انسان به عنوان موجودي مختار و برجسته كردن امور عاطفي، پس زمينه مناسب و نمود صنايع ادبي به عنوان روش‏هاي واقع‏نمايي اجتماعي اين رمان بازنموده شده است. نتيجه آنكه: اوج واقع گرايي اجتماعي در «اسير زمان» هنگامي خودنمايي مي كند كه فصيح به تحليل تخصصي وقايع سياسي، روابط ايران با ابرقدرت ها، نقدِ عملكرد دولتمردان، تشريح جزييات وقايع و تبيين علل و عوامل حوادث مي پردازد.