بررسي الگوي علّي روابط بين سيرت نيكوي مديران، كيفيت زندگي كاري با تعهد سازماني (مطالعه موردي: كاركنان سازمان تامين اجتماعي آ.غ)

پژوهش حاضر با هدف ارايه الگوي علّي روابط بين سيرت نيكوي مديران و كيفيت زندگي كاري با تعهد سازماني در ميان كاركنان سازمان تامين اجتماعي آذربايجان غربي بعنوان تحقيق كاربردي و با روش تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي انجام شده است. روش نمونهگيري مورد استفاده، تصادفي طبقهبندي بود كه از طريق پرسشنامههاي استاندارد نسبت به سنجش متغيرهاي تحقيق اقدام شده است. به منظور آزمون نيكويي برازش از روش مدليابي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزيي استفاده شده است. روايي و پايايي در روش مدليابي معادلات ساختاري شامل روايي همگرا، روايي تشخيصي و پايايي سازه مورد بحث قرار گرفت و نتايج نشان دهنده تاييد پرسشنامهها بوده است. نتايج آزمون فرضيه اصلي اول نشان دهنده ارتباط بين متغيرهاي سيرت نيكوي مديران با مولفههاي تعهد سازماني ميباشد. اعداد مشخص شده روي دواير نشان دهنده ميزان تاثير تبيين شده ميباشد. ميزان تاثير تبيين شده بين متغير مستقل و وابسته در آزمون فوق برابر 50 درصد ميباشد. نتايج رابطه صداقت، تواضع، شوخطبعي، شور و اشتياق و غمخواري و حكمت و شجاعت بر تعهد سازماني را تاييد كرد. نتايج آزمون فرضيه اصلي دوم نشان دهنده ارتباط بين متغيرهاي كيفيت زندگي كاري با مولفههاي تعهد سازماني ميباشد. ميزان تاثير تبيين شده بين متغير مستقل و وابسته در آزمون فوق برابر 53 درصد ميباشد. بنابراين، نتايج تحقيق، حاكي از آن است كه بين سيرت نيكوي مديران و كيفيت زندگي كاري با مولفههاي رفتار شهروندي سازمان رابطه وجود دارد.