تاملي بر جاينام شناسي منطقه تات زبان شاهرود خلخال

Toponymy in Khalkhālייs Tāti Speskers regions

جاينام شناسي يا بررسي نام هاي جغرافيايي، از زيرشاخه هاي زبان شناسي است كه اصول و قواعد خاصي دارد. اين علم در ايران در دهه هاي اخير رواج يافته، اما هنوز جايگاه خود را پيدا نكرده است. جاينام ها در گـويش هاي ايراني كمتر از زبان فارسي بررسي شده است. تاتي عنواني كلي از گويش‌هاي ايراني است كه در نواحي مختلف ايران و خارج از ايران رواج دارد و به دو دسته شمالي و جنوبي تقسيم مي‌شود. بررسي جاينام هاي تاتي به شناخت بيشتر اين گويش‌ها كمك مي‌كند. هدف اين مقاله ضمن طرح مسايل كلي در جاينام شناسي ايراني، مطالعه انواع جاينام‌هاي منطقه تات‌زبان شاهرود خلخال، با تمركز بيشتر بر روستاي «درو» d?rav و بررسي ويژگي‌هاي زباني آنها ‌است.

Toponymy or the study of geographical names is one of the linguistic fields that follow specific Principles. This type of study became prevalent in the current decades; however it was not in focus, yet. Toponymy has been investigated in Iranian dialects less than Persian. T?ti is one of the northwestern Iranian languages which is spoken in Iran and outside the Iran’s borders and it has two branches, i.e., southern and northern. The study of toponymy in T?ti can help us to better understand the dialects of this language. Throughout this paper, while discussing the general issues in Iranian toponymy, the types of geographical names in Khalkh?lʹs T?ti spesker regions – with more focus on the D?rav village- was studied and their linguistic features have been investigated.