درونمايه هاي مقاومت در شعر هارون هاشم رشيد

Themes of Resistance in Harun Hashem Rasheed‟s Poetry

ادبيات پايداري فلسطين، درخت تناوري است كه در دامان فرهنگي انقلاب فلسطين، عليه ظلم اسرائيل روييده است. اين شاخۀ ادبي بر پايۀ ستيز با بيدادگران و ترسيم چهرة آنان و به منظور دفاع از هويت فلسطيني در مقابل تاخت و تاز بيگانگان ظهور كرده است. مقاله حاضر كه به صورت توصيفي- تحليلي نگاشته شده است، تلاش مي كند با بهره گيري از منابع كتابخانه اي و با تحليل شواهد درو ن متني، درو ن مايه هاي مقاومت را در شعر يكي از برجسته ترين شاعران مقاومت؛ هارون هاشم رشيد، نشان دهد و مضامين شعري وي را در ديوان غزه في خط النار مورد بحث قرار داده و از اين طريق راهگشاي نوعي نگرش تازه در برخورد با اين اثر ادبي ارزنده باشد. هارون هاشم رشيد، شاعر فلسطيني و از پيشگامان و توسعه دهندگان شعر پايداري در ادبيات عرب و جهان اسلام است. وي شاهد اشغال فلسطين و اوضاع نابسامان كشورهاي منطقه بوده و مدتها انتظار حركت انقلابي مردم را مي كشد. وي نسبت به مظلوميت كشورش واكنش نشان داده و براي رهايي از اين وضع، فرياد برمي آورد و تنها راه را، مبارزه و اميد به خداوند مي داند و هرگونه سازش را رد مي كند. وي با زيباترين و بديع ترين و در عين حال جانسوزترين واژگان، توجه ملت هاي جهان را به يتيمان فلسطيني معطوف مي دارد. مظلوميت كودكان فلسطيني، امدادهاي غيبي خداوند، شكيبايي در مقابل مشكلات، يادآوري گذشتۀ درخشان اعراب، بي هويتي صهيونيسم، استعمار ستيزي و ... از بارزترين مضامين قابل بررسي در اشعار اين شاعر به شمار مي رود.

Palestinian resistance literature grew in the cultural ground of Palestine‟s revolt against Israeli cruelty. This branch of literature was formed based on the struggle against, and portrayal of tyrants in order to defend Palestinian identity against aliens. The present descriptive-analytical study aims to illustrate themes of resistance in a collection of poems called “Qazeh fi Khat-e Naar” (“Gaza in the Line of Fire”) by Harun Hashem Rasheed, the Palestinian poet, who is one of the pioneers and developers of the poetry of resistance in Arabic literature and the Islamic world. He has witnessed Palestine‟s invasion and chaotic conditions of neighborhood countries, and he long been awaiting peoples‟ revolutionary movement. Harun Hashem Rasheed reacts to his country`s oppression and cries out for freedom from these conditions; he believes in struggle and trust in Allah as the only ways to this goal and rejects any kind of agreement. With the most beautiful and the most creative, yet the most tragic words, he draws all nations‟ attention to Palestinian orphans. Oppression of Palestinian children‚ God's divine intervention‚ endurance of the difficulties, remembering Arabic glorious history, Zionism‟s lack of identity, and opposing colonialism are the most outstanding themes in Rasheed‟s poetry.