معاصرسازي اصول شهرسازي مكتب اصفهان ( عصر صفويه ) در اصفهان امروز

ميراث معماري و شهرسازي ايران زمين، گنجينه اي ارزشمند از تفكرات، تجربيات و ارزش هاي موجود در ميان هنرمندان، معماران و شهرسازان و ساير اقشار مردم است كه طي سال ها استمرار يافته و تا به امروز به دست ما رسيده است. در بين دوره هاي مختلف رشد و شكوفايي شهر اصفهان، دوره صفويه، يكي از درخشان ترين و پربارترين دوره هاي درخشش فرهنگي و هنري آن است كه در زمينه هنر شهرسازي و برپايي شهر، الگويي تازه را پايه مي نهد كه به علت خاستگاه سرزميني اش، مكتب اصفهان نام مي گيرد. مكتب اصفهان در معماري و شهرسازي، تحقق آرمان شهر دولت صفوي است. يكي از مسائل مهم پيش روي شهرسازان و معماران عصر ما، ايجاد زمينه هاي پيوند پايدار به منظور مرتفع نمودن بخشي از چالش هايي است كه منجر به ناكارآمدي نظام شهرسازي و مديريت شهري معاصر شهر اصفهان در زمينه هاي مديريتي، اقتصادي، فرهنگي - اجتماعي، كالبدي و زيست محيطي شده است. مجموع اين پيوندها دليلي است كه ما را به رجوع به گذشته و به ويژه به دوره ي طلايي شهرسازي شهر اصفهان (دوران صفويه) و بهره گيري از تجربيات موفق حوزه شهرسازي و مديريت شهري آن زمان تشويق مي كند. در اين پژوهش سعي شده است كه با بهره گيري از ويژگي ها و اصول شهرسازي مكتب اصفهان و بهينه سازي برخي از آنها مطابق با شرايط روز، پيوندي پايدار ميان گذشته ي با شكوه شهر اصفهان و حيات امروز آن برقرار سازد و بار ديگر جلوه هاي تعالي و بالندگي شهرسازي و معماري را به روح و كالبد آن باز گرداند.