سنجش تأثير غيرخطي تمركززدايي مالي بر اندازه دولت در استان‌هاي ايران (رهيافت Cup-FM)

مقاله حاضر سعي دارد تأثير غيرخطي تمركززدايي مالي (از دو منظر: تمركززدايي مالي مخارج و تمركززدايي مالي درآمد) را بر روي اندازه دولت استاني، با استفاده از اطلاعات آماري و اقتصادي 30 استان ايران طي دوره زماني 1391-1381 بررسي كند. به اين منظور از متغيرهاي كنترل: توليد ناخالص داخلي سرانه، تجارت و جمعيت نيز استفاده‌ شده است. نتايج اين تحقيق با تأكيد بر مسأله وابستگي مقطعي و با استفاده از روش اقتصادسنجي به‌روزرساني مكرر و كاملاً تعديل‌شده (Cup-FM) (ارائه‌شده توسط باي و همكاران (2009)) نشان مي‌دهد كه اثر شاخص‌هاي تمركززدايي مالي بر روي اندازه دولت استاني به‌شكل منحني U معكوس مي‌باشد؛ به‌گونه‌اي كه بيش‌تر استان‌هاي كشور در قسمت صعودي اين منحني قرار دارند. همچنين، نتايج برآورد پارامترهاي متغيرهاي كنترل نشان‌دهنده تأثيرپذيري مثبت و معنادار اندازه دولت استاني از توليد ناخالص داخلي سرانه، تجارت و جمعيت است.

This paper investigates nonlinear effects of fiscal decentralization (from two perspectives: expenditure fiscal decentralization and revenue fiscal decentralization) on provincial government size by using statistical and economic information for 30 provinces of Iran during the period 2002-2012. For this purpose, we use control variables such as GDP per capita, trade, and population. This research emphasizes cross-dependency and using the Continuously-Updated and Fully-Modified Method (Cup-FM) econometric methods (Cup-FM) (presented by Bai et al. (2009)). The results show that the effect of fiscal decentralization indicators on the size of the provincial government is in the form of an Inverted U-shaped curve: in a way that the provinces lie on the ascending sector of this curve. Furthermore, estimated parameters of the control variables indicate GDP per capita, trade and population have a positive and significant impact on the provincial government size.