تجربه ديني از ديدگاه يونگ

Religious Experience According to Yung

تجربه ديني يعني مواجهه با موجود مقدس يا ماورايي و به بيان ديگر درك حضور و وجود او. اين بعد از دين به صورت فردي و گاه جمعي و غالباً در درون افراد تجلي مي‌كند، و با عقايد و مناسك خاص هر دين مرتبط است. اين تجربه، در روان‌شناسي نوعي گرايش دروني به شمار مي‌رود براي گريز از شرايط دشوار زندگي و همين درون‌گرايي است كه به انسان ديندار توان ايستادگي مي‌بخشد، زيرا دستگاه شناختي در سنگري نفوذناپذير قرار مي‌گيرد. ويليام جيمز، نخستين كسي است كه واژه تجربه ديني را به كار برده است. گفت‌وگو دربارة پيشينه تجربه ديني و تعريف آن و آشنايي با ماهيت و انواع تجربه ديني از نظر يونگ از مسائل مورد بحث در اين نوشتار است. يونگ بر اين نكته پا مي‌فشارد كه دين در بنياد خود مبتني بر تجربه قدسي يا نومينوس و به معناي تسليم شدن در برابر نيرو يا نيروهاي برتر است. اين نوع از تجربه در ضمير ناخودآگاه و عمدتاً در ضمير ناخودآگاه جمعي ريشه دارد و همين بخش از ناخودآگاه جمعي است كه كهن الگوها را در خود جاي مي‌دهد. تجربه ديني نمودي بيروني نيز دارد. اين نمود بيروني همان عقايد جزمي است كه متناسب با هر دين خاصي از دل تجربه بيرون كشيده مي‌شود.

Religious Experience simply means to encounter with the Holy or with a transcendent being. Manifested within individuals, this aspect of religion(s) related to the specific rituals of a certain religion. This kind of experience helps man release from suffering and difficulties and enables him to resist unwilling situations. One’s cognitive system, thus, may survive inside a secure shelter. William James is the first scholar to use the term, while Yung furthered the inherited concept in the 20th century. According to Yung, religion is based on the sacred experience or Numinous and means surrender to a higher power. Rooted in the collective unconscious which in turn contains archetypes, religious beliefs and dogmas are believed to be the outer manifestation of the inner part of our psyche, derived from within the experience of any certain religion.