رابطه بين توسعه حرفه‌اي كاركنان با خودكارآمدي آنان و نوع قدرت مديران در دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه1

زمينه و هدف: توسعه­ حرفه­ اي كليد اصلي پيشرفت كاركنان و رشد حرفه ­اي آنها است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين توسعه حرفه ­اي كاركنان با خودكارآمدي آنان و نوع قدرت مديران در دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه مي ­باشد. روش: جامعه آماري اين پژوهش كليه كاركنان مرد و زن دانشگاه آزاد شهر اروميه به تعداد 176نفر بوده كه كليه آنها مورد مطالعه قرار گرفته­ اند. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي مي­ باشد. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه ­هاي توسعه حرفه­ اي كاركنان كه بر مبناي پژوهش و اظهارات ريموند اي .نوا. (1992)، پرداختچي (1388) و استفاده از مدل نظري كاتنر (1997) ساخته شده است و همچنين از پرسشنامه ­هاي خودكارآمدي عمومي شرر (1982) و پرسشنامه نوع قدرت مديران بر اساس چارچوب ارائه شده توسط فرنچ و ريون (1959) استفاده شده است.تجزيه و تحليل آماري فرضيه­ هاي پژوهش در چارچوب ضريب همبستگي، آزمون tمستقل، آزمون تحليل واريانس يكراهه (ANOVA) و رگرسيون چندگانه انجام گرديد. يافته ­ها: نتايج بدست آمده بيانگر آن است كه بين توسعه حرفه­ اي كاركنان و خودكارآمدي آنان و همين طور بين توسعه حرفه ­اي كاركنان و قدرت مديران رابطه معني­ داري وجود دارد. ولي بين خودكارآمدي كاركنان و قدرت مديران رابطه معني­ داري وجود ندارد. نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي­دهد كه توسعه حرفه­ اي كاركنان توان پيش بيني خودكارآمدي كاركنان و نوع قدرت مديران را دارد. نتيجه گيري: با توجه به نقش پيش ­بيني كنندگي توسعه حرفه لازم است مسئولان دانشگاه به اين امر توجه ويژه نمايند.