رابطه علم و دين در ديدگاه اول پلانتينگا

رابطه علم و دين از مباحث جدي فضاي فكري معاصر است. آلوين پلانيتگا مباحث مهمي را در اين باره مطرح كرده است. او در اين زمينه دو ديدگاه دارد و در هر دو معتقد است كه رابطه علم و دين در مواردي به دليل اصل طبيعت گرايي روش شناختي در علم، به تعارض كشيده مي شود. او در ديدگاه اولش بر اساس استعاره اي از آگوستين مي گويد علم در جهان امروز در شهر انسان و در برابر شهر خدا قرار دارد و برخي يافته هاي علمي با باورهاي ديني متعارض اند و اين تعارض واقعي و جدي است و هريك از علم و دين، يكديگر را نقض مي كنند و ريشة اين تعارض در طبيعت گرايي روش شناختي است؛ اما با اين حال در بخش هايي از علم طبيعت گرايي روش شناختي را مجاز مي داند. اين مقاله با روش توصيفي ـ تحليلي ديدگاه پلانتينگا را تبيين، و سپس آن را نقد و بررسي مي كند.