ارزيابي نقش عوامل كشاورزي و اقتصادي در توسعه كارآفريني روستايي ( نمونه موردي: روستاهاي شهرستان اردبيل )

در جهان پيچيده و متحول امروز تحولات اساسي وقوع يافته در قالب انقلاب كارآفريني، تأثير عمده اي در ميزان توسعه كشورها داشته است تا آنجا كه در حال حاضر توسعه كارآفريني هسته برنامه توسعه بسياري از كشورها مي باشد. ايجاد كسب و كار و خود اشتغالي در روستاها يكي از موضوع هاي مهم در كشور بوده و توجه به كار آفريني روستايي با نگرشي به مشكلات موجود در اين نواحي از اهميت بسيار زيادي برخوردار است. در اين راستا شناسايي زمينه هاي مساعد كار آفريني روستايي و موثرترين عوامل تاثير گذار بر بهبود شرايط كارآفريني در مناطق روستايي امري ضروري مي باشد. بنابراين در پژوهش حاضر با استفاده از مدل رگرسيون خطي (ANOVA) و ضريب Beta به بررسي عوامل اقتصادي و ميزان تاثير گذاري آن بر كارآفريني روستايي و شناسايي زمينه هاي مساعد كارآفريني روستايي در محدوده روستاهاي شهرستان اردبيل اقدام شد. شيوه جمع آوري اطلاعات در پژوهش حاضر از نوع كتابخانه اي و ميداني بوده است. براي تعيين تعداد نمونه آماري مورد بررسي از مدل كوكران استفاده شد و 400 نفر از سرپرستان خانوارها به عنوان نمونه انتخاب شدند، نتايج بدست آمده از پژوهش نشان ميدهد كه حدود 2 .82 درصد واريانس كارآفريني روستايي در محدوده روستاهاي اردبيل را زمينه كشاورزي تبيين مي كنند و 17/8 درصد مربوط به معيارها يا متغيرهاي ديگر (خدماتي، صنعتي و گردشگري) مي باشد، همچنين ارزيابي نقش عوامل اقتصادي نشان ميدهد كه حدود 73٫4 درصد واريانس كارآفريني روستايي از عوامل اقتصادي تبعيت نموده و 26/6 درصد مربوط به معيارها يا متغيرهاي ديگر (توانمندي هاي اجتماعي، زيرساختي و فردي مي باشد. نتايج ضريب Beta براي مساعدت بيشتر زمينه هاي كشاورزي و نقش عوامل اقتصادي در بهبود شرايط كار آفريني روستايي به ترتيب 85.7 درصد و 1 . 71 درصد را نشان مي دهد.