مقايسه تطبيقي جامعه مدني درنظام ليبرال دموكراسي و نظام سياسي اقتدارگر

A Comparative Study of Civil Society in the Liberal Democratic and Authoritarian Political Systems

دموكراسي يك تجربه‌ي جمعي است. با وجود تفاوت‌هايي كه جوامع از نقطه‌نظر ويژگي‌هاي فرهنگي و تاريخي دارند و به تبع آن تفاوتي كه در خصوصيات حركت آن‌ها به سمت دموكراتيزاسيون وجود دارد، دقت و تعمق در سرگذشت آن دسته از جوامع كه تجربه‌ي گذار از اقتدارگرايي سياسي به دموكراسي را از سر گذرانده‌اند، مي‌تواند براي كنشگران جوامعي كه از آن محروم مانده‌اند، آموزنده و راهگشا باشد. به ويژه اگر اين جوامع تحت تأثير عوامل و شرايط نسبتاً مشابهي از اقتدارگرايي رسته و به دموكراسي پيوسته باشند. يافته هاي تحليلي بيانگر آن است كه؛ به طور كلي، نهاد هاي جامعه مدني از دموكراسي، انتخابات، رأي و شركت مردم در جامعه‌مدني صحبت مي كنند، ولي اين قيدهايي كه اين فرمايشات را فقط براي عده اي معدودي مقيد مي سازند و عملاً در كشور هاي پيشرفته سرمايه داري يا قله جامعه مدني چون امريكا، انگليس و فرانسه وجود دارد، چيزي نمي گويند، زيرا گردانندگان اين نهاد ها وظيفه شان مي دانند تا در ميان جوامع نيمه‌فيودال- بورژوازي، نيمه مستعمره و نيمه سرمايه دار تا سرمايه داري ايفاي وظيفه نمايند. همچنين، درمقابل نيز، نظام‌هاي اقتدارگرا چنان هزينه‌ي فعاليت سياسي و به‌تعبير ديگر، مشاركت و ايفاي مسؤوليت‌هاي اجتماعي شهروندان را بالا مي‌برند كه خودبه‌خود، موجب صرف‌نظركردن بخش قابل‌ توجهي از شهروندان از عمل به مسؤوليت‌هاي اجتماعي خود مي‌شوند. نظام‌هاي اقتدارگرا و غيردموكراتيك (اعم از رژيم‌هاي فاشيستي، ديكتاتوري، نيمه‌ديكتاتوري و ...) با تمسك به انواع شيوه‌ها و ابزارها، عملاً حداقل‌هاي زندگي را هم براي شهروندان دچار تهديد و تحديد مي‌كنند.

Democracy is a collective experience. Despite the differences of societies in terms of cultural and historical characteristics, and their consequent differences in their characteristics of their movement towards democratization, a careful reflection on the history of those societies that have experienced the transition from political authoritarianism to democracy can be helpful to the activists of the communities that are deprived of it, especially if these societies have got rid of authoritarianism and joined democracy under the influence of relatively similar factors and conditions. The analytical findings of this research indicate that, in general, civil society institutions talk of democracy, electtions, voting, and public participation in a civil society, while these are talked of and limited to merely for a few countries, rather then the developed capitalist countries such as the United States, Britain and France, because the leaders of these institutions perform their duties exclusively among the semi-feudal-bourgeois, semi-colonial and semi-capitalist countries. In addition, authoritarian systems raise the cost level of political activities or the citizens' participation and social responsibilities to the point that they lead to a significant portion of citizens' exercising their social responsibilities. The authoritarian and non-democratic systems (including fascist, dictator, semidictator systems and so on) practically limit and endanger the minimum requirements of living for citizens through a variety of practices and tools