بررسي پذيرش خطر در حقوق انگليس با قاعده اقدام در فقه و حقوق ايران

A Comparative Study of Assumption of Risk in British Law and the Rule of Emprise in Jurisprudence and Iranian Law

مسئوليت و ضمان در فقه، به خاطر احترام به مالكيت خصوصي و اموال اشخاص به وجود آمده است و هرگاه شخص با رضايت خود، احترام مال و جان خود را از بين ببرد، ضمان نيز منتفي مي شود. قاعده اقدام در فقه گوياي اين حقيقت است.اين قاعده با قاعده پذيرش خطر در حقوق انگليس مشابه است. پذيرش خطر به اين معني است كه هرگاه شخصي با علم و آگاهي از وجود خطر خود را در موقعيت خطرناك قرار دهد و به اين علت خسارتي به وي برسد، حقي بر جبران خسارت ندارد؛ بنابراين شايسته است اين دو قاعده با دقت مورد بررسي قرار گيرند و شرايط، گستره و مصاديق هر يك بيان شود و همچنين وجوه اشتراك و افتراق آن ها آشكار گردد.

Responsibility and liability has been created in jurisprudence in respect of private ownership and individual's property. If anyone breaks the respect of his life and property, liability also is nullified. Rule of emprise in jurisprudence is an evidence of this issue. This rule is similar to the assumption of risk in English law. It means that whenever a person, with knowledge of risk, puts himself in dangerous situation, and this causes damage to him, he has no right for compensation. It is therefore necessary that these two rules be carefully examined and conditions, scope and manifestations of them be clarified, as well as their similarities and differences