شيوع تريكومونيازيس در زنان مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر كرج، سال 1395

The Prevalence of Trichomoniasis in Women Referring to Health Treatment Centers in Karaj City, 2016 (Iran)

زمینه و هدف: تریكومونیازیس، یكی از عفونت‌های شایع منتقل‌شونده از طریق جنسی در سراسر جهان است، كه از عوامل واژینیت در زنان نیز محسوب می‌‌شود. این تحقیق به‌عنوان اولین مطالعه تعیین شیوع تریكومونیازیس در شهر كرج صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه بر روی 967 زن مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتی‌درمانی شهر كرج در سال 1395انجام شد. به‌منظور تشخیص تریكومونیازیس در زنان، از نمونه ترشح واژن و از روش گسترش مرطوب، رنگ‌آمیزی گرم و كشت در محیط دورسه استفاده گردید. همچنین تشخیص واژینیت كاندیدیایی و باكتریایی براساس بررسی گسترش مستقیم رنگ‌آمیزی‌شده صورت گرفت. یافته‌ها: از 967 نفر، 11 نفر (1/1%) از نظر تریكومونیازیس، مثبت تشخیص داده شدند. یك نمونه (1/0%) با روش رنگ‌آمیزی گرم، 5 نمونه (5/0%) با روش گسترش مرطوب و 11 نمونه (1/1%) با روش كشت، مثبت شدند. بیشترین درصد افراد آلوده به تریكومونیازیس (6/1%) در گروه سنی 44-35 سال و در گروه افراد با تحصیلات ابتدایی (2/3%) قرار داشتند. در این مطالعه، ارتباط بین تریكومونیازیس و میزان تحصیلات افراد شركت‌كننده از نظر آماری معنی‌دار بود (003/0=p). بیشترین علائم بالینی مشاهده‌شده در افراد آلوده به تریكومونیازیس، ترشح و خارش واژن (90%) گزارش شد. میزان شیوع واژینیت كاندیدیایی و باكتریایی نیز به ترتیب 11% و 5/14% به‌ دست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان شیوع تریكومونیازیس در جمعیت مورد بررسی، نسبتاً پایین بوده است، اما با توجه به اهمیت عفونت‌های جنسی در جامعه، به‌كارگیری راهكارهای بهداشتی مناسب جهت ارتقای سطح بهداشت عمومی، به‌منظور كنترل این گروه از عفونت‌ها ضروری است.    

Background and Objective: Trichomoniasis is one of the most common sexually transmitted infections in the world, which is one of the causative agents of vaginitis in women. This research was the first study that conducted to determine the prevalence of trichomoniasis in Karaj city.   Methods: This study was carried out on 967 women referring to health treatment centers in Karaj city in 2016. Trichomonas vaginalis, was diagnosed using vaginal discharge sample, wet mount, gram stain, and culture on Dorset medium. Candida and bacterial vaginitis was also diagnosed based on direct staining of smear.   Results: Out of 967 individuals, 11 persons (1.1%), were diagnosed positive for Trichomoniasis. One sample (0.1%) were positive by gram staining, 5 samples (0.5%) by wet mount, and 11 samples (1.1%) by Dorset culture method. The highest infected individuals with T. vaginalis (1.6%), were in the age group of 35-44 and in the group with primary education (3.2%). In this study, the relationship between trichomoniasis and education level of the participants, was statistically significant (p=0.003). The most clinical signs and symptoms observed in individuals with trichomoniasis, was reported to be vaginal discharge and itching (90%). The prevalence of candida and bacterial vaginitis, were 11% and 14.5%, respectively.   Conclusion: The results of the present study showed that the prevalence of trichomoniasis in the studied population is relatively low. But, considering the importance of sexually transmitted infections in community, implementation of appropriate health strategies for the promotion of public health, is necessary for the control of these groups of infections.