اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخاشگري كلامي دانش‌آموزان دختر دبيرستان شهركرد

The Effectiveness of Medical Acceptance and Commitment on Verbal Aggression in High School Girl Students in Shahr-e-kord

پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پرخاشگري كلامي در دانش‌آموزان دختر دوره دبيرستان شهركرد انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و روش نمونهگيري خوشهاي چند مرحلهاي است. در مرحله اول از بين نواحي دوگانه آموزش و پرورش شهركرد، ناحيه يك به طور تصادفي انتخاب شد؛ سپس از ميان دبيرستانهاي اين ناحيه نيز دو دبيرستان به شيوه تصادفي انتخاب شدند. با انتخاب دوكلاس از هر دبيرستان و اجراي پرسشنامه، تعداد60 نفر دانش آموز دختر كه بيشترين نمره را در مقياس پرخاشگري داشتند، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش(30 نفر) و گروه كنترل (30 نفر) جايگزين شدند. آموزش به صورت گروهي در هشت جلسه 90 دقيقهاي و هفته‌اي يك بار، بر روي گروه آزمايش انجام شد و همه آزمودني‌ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه پرخاشگري باس و پري(1992) را تكميل كردند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شده است. نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي باعث كاهش پرخاشگري كلامي نشده و تاثيري نداشته است (05/0 > p).

The purpose of this study was to determine the effectiveness of medical acceptance and commitment on verbal aggression in high school girl students in Shahr-e-kord. The present research method is a quasi-experimental one with pretest-posttest design with control group and multistage cluster sampling method. In the first stage, between Shahr-e-kordʹs dual education areas, District 1 were selected randomly; then two high schools were selected randomly between high schools in this area. By selecting two classes from each high school and implementing a questionnaire, 60 female students who had the highest scores on aggression scale were selected and randomly assigned to either the experimental (30) or the control group (30). Group training was done in eight 90-minute sessions, once a week, on the experimental group, and all subjects completed the Bass and Peri (1992) aggression questionnaire before and after the training. To analyze the data, covariance analysis was used. The results showed that acceptance-based treatment and group-based commitment did not reduce verbal aggression and did not have any effect (p < 0.05).