اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي بر رضايت از زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان

The Effectiveness of Group Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Life Satisfaction among Mothers of Children with Cancer

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي بر رضايت از زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان صورت گرفت. جامعه پژوهش شامل تمامي مادران داراي فرزند مبتلا به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان محك شهر تهران بود. روش: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. به روش نمونه گيري در دسترس از بين مراجعان به مركز درماني محك32 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 16 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. به منظور ارزيابي رضايت از زندگي از پرسشنامه دنير استفاده شد. مدت مداخلات براي گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي بود. يافته ها: داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب افزايش رضايت از زندگي در مادران كودكان مبتلا به سرطان در گروه آزمايش شده است. اندازه اثر به دست آمده حاكي از اين بود كه 34 درصد بهبود و افزايش رضايت از زندگي مادران كودكان مبتلا به سرطان در گروه آزمايش را مي توان به درمان مبتني بر پذيرش و تعهد نسبت داد. نتيجه گيري:در تبيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر رضايت از زندگي در مادران كودكان سرطاني مي توان گفت كه بسياري از مادران در هنگام تشخيص بيماري فرزندشان دچار انكار واقعيت مي شوندكه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، از طريق پذيرش احساسات ناخوشايند غيرقابل اجتناب به بهبود رضايت از زندگي منتهي مي شود.

Introduction:The current research was carried out to study the effectiveness of group acceptance and commitment therapy (ACT) on life satisfaction among mothers of children with cancer. The research sample was consisted of all the mothers with children suffering from cancer who referred to Mahak Hospital in Tehran city. Method:The research method is quasi experimental design with pretest and posttest and control group. 32 people were selected by convenience sampling method from clients referring to the Mahak Hospital and assigned into two experimental and control groups randomly(n=16). The instrument used was Diener’s Satisfaction with Life Scale (SWLS). The intervention period for the experimental group was 8 sessions of 90 minutes. Results: Data were analyzed by using the one-way ANCOVA (analysis of covariance). The results showed that group acceptance and commitment therapy has led to the increase of life satisfaction among mothers of children suffering from cancer in the experimental group. According to the obtained effect index، 34% of improvement and enhancement of life satisfaction among mothers of the children with cancer in experimental group can be attributed to the group acceptance and commitment therapy (ACT). Conclusion: To explain the effectiveness of acceptance and commitment therapy in life satisfaction among mothers of the children with cancer، it can be said that many mothers deny the reality of their child's diagnosis that group acceptance and commitment therapy (ACT) leads to improvement in life satisfaction through acceptation of unavoidable and unpleasant feelings.