اثر تركيبهاي ايزوكالريك تمرين ورزشي و محدوديت كالري بر حساسيت انسوليني موش هاي صحرايي نر چاق

The Effects of Iso-caloric Combinations of Exercise and Caloric Restriction on Insulin Sensitivity of Obese Male Rats

مقدمه: چاقي به دنبال بي‌تحركي و مصرف غذاي پركالري پديد مي آيد و حساسيت انسوليني را كاهش مي‌دهد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تركيب هاي ايزوكالري، تمرين ورزشي و محدوديت -كالري بر حساسيت انسوليني موش هاي چاق بود. مواد و روش‌ها: 56 سر موش صحرايي نر بالغ با ميانگين وزني190 گرم به طور تصادفي به دو گروه سالم (8 سر) و چاق (48 سر) تقسيم شدند. گروه چاق و سالم از غذاي خشك فشرده با چربي بالا و استاندارد تغذيه كردند و پس از هفده هفته به شش گروه تمرين ورزشي، تركيبي 1، تركيبي 2، تركيبي 3 و محدوديت كالري دسته بندي شدند. سپس 10 درصد از وزن غذاي روزانه كاسته شد و/يا با شدت 75-70 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي به مدت 48 تا 55 دقيقه بر روي تردميل دويدند. برنامه ورزش و محدوديت كالري هفتگي براي گروه تمرين ورزشي (شش روز ورزش، صفر روز محدوديت كالري)، گروه محدوديت كالري (صفر روز ورزش، شش روز محدوديت كالري)، گروه تركيبي 1 (2 روز ورزش، 4 روز محدوديت كالري) گروه تركيبي 2 (3 روز -ورزش، 3 روز محدوديت كالري) و گروه تركيبي 3 (4 روز ورزش، 2 روز محدوديت كالري) به مدت دو ماه اعمال شد. از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي در سطح 05/0?p استفاده شد. يافته‌ها: بين مقادير گلوكز خون ناشتا در گروه تمرين ورزشي، محدوديت كالري، تركيبي 1، تركيبي 2 و تركيبي 3 با گروه شاهد چاق كاهش معني دار وجود داشت (به ترتيب 005/0P=، 001/0P=، 044/0P=، 002/0P= و 011/0P=). بين مقادير انسولين در گروه محدوديت كالري با گروه شاهد نيز كاهش معني‌دار مشاهده شد (039/0P=). بين مقادير حساسيت انسوليني در گروه شاهد چاق با گروه شاهد سالم افزايش معني‌دار مشاهده شد (011/0P=). نتيجه‌گيري: 10 درصد تعادل منفي انرژي به شكل تمرين ورزشي، محدوديت كالري و سه تركيب هر دو مي‌تواند باعث كاهش معني دار گلوكز افزايش يافته‌ي ناشي از چاقي بشود، اما اثر معني‌داري در بهبود حساسيت انسوليني ندارد.

Introduction: The aim of this study was to investigate the effects of iso-caloric combinations of exercise and caloric restriction on insulin sensitivity of obese male rats. Materials and Methods: Fifty-six, eight-week-old male Wistar rats (190±16 g) were primarily divided into the obesity (n=48) and healthy groups (n=8) and were fed high-fat and standard palate for seventeen weeks respectively. After obesity induction, the obesity group was randomly assigned to one of six groups, i.e. EXE, CR, EXCR1, EXCR2, and EXCR3 as experimental groups and OC as the control group following which 15% of food intake was reduced. Their exercise intensity was about 70-75% vo2max, 28 m/min for 48 to 55 minutes. Negative energy balance was applied through caloric restriction (CR) (6d/w); exercise training (EXE) (6d/w), in three combinations: EXCR1 (2d/w exercise + 4d/w CR, (EXCR2 (3d/w exercise + 3d/w CR) and EXCR3 (4d/w exercise + 2d/w CR) for two months. One way ANOVA and Tukey post-hoc were applied for data analysis by SPSS version 16 (p < 0.05). Results: Serum glucose levels of EXE, CR, EXCR1, EXCR2 and EXCR3 significantly decreased compared to the OC group. Plasma CR and EXCR3 insulin were significantly decreased, in comparison to OC insulin level. Compared to OC, insulin sensitivity was significantly elevated in CR and EXCR2. Conclusion: It is concluded that exercise and caloric restriction, both per se and in different combinations reduced obesity elevated induced serum glucose. However caloric restriction and EXCR2 and caloric restriction lead to significant increase in insulin sensitivity. It is recommended to consider equal doses of exercise and caloric restriction which may improve insulin sensitivity.