ارزيابي آثار محافظتي رزوواستاتين از طريق ظرفيت آنتي‌اكسيداني و آسيب اكسيداتيو بافت كبد در موش‌هاي صحرايي ديابتي القا شده با استرپتوزوتوسين

Evaluation of the Protective Effects of Rosuvastatin Through the Antioxidant Capacity and Oxidative Damage of Liver Tissue in Streptozotocin-induced Diabetic Rats

مقدمه: توانايي ضعيف آنتي اكسيداني كبد و آسيب اكسيداتيو نقش اساسي در ايجاد آسيب به سلول هاي كبدي در شرايط ديابت دارد. بر طبق ماهيت آنتي اكسيداني رزوواستاتين، هدف مطالعه‌ي حاضر بررسي اثر بهبودي رزوواستاتين بر ظرفيت آنتي اكسيداني و آسيب اكسيداتيو بافت كبدي در ديابت بود. مواد و روش‌ ها: بيست و چهار سر موش صحرايي به طور تصادفي در چهار گروه تقسيم شدند (6=n): نرمال، نرمال درمان شده، ديابتي و ديابتي درمان شده. موش ها با يك تزريق داخل وريدي استرپتوزوتوسين به بيماري ديابت مبتلا شدند (40 ميلي گرم بر كيلوگرم). حيوانات درمان شده، رزوواستاتين (10 ميلي گرم بر كيلوگرم) را به طور روزانه توسط لوله‌ي گاواژ براي شصت روز دريافت كردند. در پايان، نمونه‌ي خوني جهت ارزيابي ميزان گلوكز و بافت كبدي براي اندازه گيري مالون دي آلدهيد، گلوتاتيون و NOx (نيترات و نيتريت) و هم‌چنين فعاليت آنزيم هاي كاتالاز و سوپراكسايدديسموتاز جمع آوري شدند. يافته ها: القاي ديابت (گلوكز خون > 300 ميلي گرم در يك صد ميلي‌ليتر) باعث افزايش معني دار مقدار مالون دي آلدهيد (44/0±00/4 ميكرومول در ليتر) در مقايسه با گروه نرمال (39/0±08/ 1ميكرومول در -ليتر) شد، در حالي‌كه رزوواستاتين بدون تاثير بر گلوكز خون به طور معني داري (56/0±42/2 ميكرومول در ليتر) آن را كاهش داد. ديابت ميزان فعاليت آنزيم هاي كاتالاز و سوپراكسايدديسموتاز را به ترتيب 81 درصد و 54 درصد كاهش داد. درمان با رزوواستاتين باعث افزايش معني دار فعاليت كاتالاز (90 درصد) و مقدار گلوتاتيون (65 درصد) در موش هاي ديابتي شد. هم‌چنين، ديابت به طور معني داري مقدار NOx (1±15 ميكرومول در ليتر) را در مقايسه با گروه نرمال (15±34 ميكرومول در ليتر) كاهش داد، در حالي‌كه رزوواستاتين به طور معني داري آن را افزايش داد (16±61 ميكرومول در ليتر). نتيجه-گيري: نتايج ما نشان مي دهد رزوواستاتين قادر است توانايي آنتي اكسيداني كبد ديابتي را افزايش دهد. بنابراين، درمان با رزوواستاتين ممكن است آسيب هاي بافتي و اكسيداتيو كبد را در شرايط ديابتي بهبود بخشد.

Introduction: Weakening of the liver antioxidant capacity and oxidative damage play a crucial role in the genesis of hepatocellular damage during diabetic states. Considering to the antioxidant property of rosuvastatin, the aim of present study was to investigate whether rosuvastatin improves antioxidant capacity and oxidative damage of liver tissue in diabetes. Materials and Methods: Twenty-four rats were randomly divided into four groups (n=6 each), normal, treated normal, diabetic and treated diabetic groups. Diabetes was induced in rats by an intravenous injection of streptozotocin (40 mg/kg). Treated rats received rosuvastatin (10 mg/kg) daily by a gavage tube for sixty days. At the end, blood samples were collected for measuring blood glucose, and liver tissue was removed to determine malondialdehyde, glutathione and NOx (nitrate and nitrite) contents as well as catalase and superoxide dismutase activities. Results: Induction of diabetes (blood glucose > 300 mg/dL) significantly increased the malondialdehyde content (4.00±0.44 µMol/L), compared with the normal group (1.08±0.39 µMol/L), whereas rosuvastatin significantly decreased it (2.42±0.56 µMol/L), without changing blood glucose levels. Diabetes decreased the activities of catalase and superoxide dismutase by 81 and 54%, respectively. Treatment with rosuvastatin increased the catalase activity (90%) and glutathione content (65%) in diabetic rats. Also, diabetes significantly decreased the NOx content (15±1 µMol/L), compared to the normal group (34±15 µMol/L), whereas rosuvastatin significantly increased it (61±16 µMol/L). Conclusion: Our results indicate that rosuvastatin can increase the antioxidant capacity of diabetic liver, and treatment with rosuvastatin may hence improve the tissue and oxidative damages of the liver during diabetic states.