نقش جهاني شدن در توسعه فرهنگي ايران

جهاني شدن بيش از دو دهه است كه چه در حوزه اقتصادي و سياسي و چه در حوزه فرهنگي و اجتماعي بعنوان يكي از موضوعات اصلي در ميان كشورها و صاحب نظران تبديل شده است و همزمان با مطرح شدن آن، چالش هايي هم در مجامع رسمي و علمي با خود به همراه داشته است. تاثيراتي كه جهاني شدن در تمامي حوزه ها با خود دارد، موجب تفاسير متفاوت و متعاقب آن موافقان و مخالفان بسياري شده است. يكي از اين حوزه ها كه موضوع پژوهش حاضر را تشكيل مي دهد، تاثيرگذاري جهاني شدن بر حوزه فرهنگي كشورها است كه طبيعتاً ايران نيز از اين قاعد مستثني نيست. اما اينكه تا چه حد مي توان اين تاثيرگذاري را در حوزه فرهنگي ايران مثبت يا منفي ارزيابي كرد و چالش ها و فرصت هاي آن را در كشور مشخص ساخت، موضوع بحث مقاله مي باشد. به نظر مي رسد در عرصه فرهنگ نيز جهاني شدن داراي مولفه هايي است كه بايد مشخص گردد و از فرصت هاي آن در جهت توسعه فرهنگي ايران استفاده شود. در اين نوشتار سعي شده تا به روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از گردآوري اطلاعات و داده ها بصورت كتابخانه اي يا اسنادي، نقش جهاني شدن بعنوان يك روند فراگير و گسترده در توسعه فرهنگي ايران مورد بررسي قرار گرفته و به مولفه هاي آن اشاره شود.