بررسي تطبيقي كهن‌الگوهاي آنيما و آنيموس در اشعار سيمين بهبهاني و غادة السّمّان

A Comparative Investigation of the Archetypes; Anima and Animus in Simin Behbahani and Qadate Al Saman's Poems

در اين پژوهش، شعر دو شاعر برجستة ادب معاصر فارسي و عربي، سيمين بهبهاني و غادة السّمّان، از منظر ادبيّات تطبيقي و كهن‌الگوهاي آنيما و آنيموس كه يونگ توجّه خاصّي به آن‌ها داشته، بررسي شده است. در اين مقاله، ابتدا به تحليل نظري موضوع پرداخته شده و سپس كهن الگوهاي آنيما و آنيموس در اشعار ايشان مورد مطالعه قرار گرفته است؛ افزون بر اين، ميزان بسامد هر كدام، با توجّه به شرايط فرهنگي، زماني و شخصيّتي در اشعار آنان بررسي شد. يافته‌ها بيانگر اين است كه جنبههاي مثبت و منفي اين دو كهن‌الگو، در شعر هر دو شاعر ملاحظه ميشود؛ هرچند با توجّه به نوع زندگي و تفكّراتشان، جنبۀ منفي آنيموس در شعر ايشان از بسامد بيشتري برخوردار است. شيوۀ بررسي در اين پژوهش، از نوع توصيفي - تحليلي بوده است.

In this research, the poems of Simin Behbahani and Qadate Al Saman, two poets in the Persian and Arabic literature from the perspective of comparative literature, have been analyzed, and the archetypes of Anima and Animus which Jung paid particular attention to in the poems of Simin Behbahani and Ghadat Alsman have been investigated. In this article, the theoretical analysis of the subject is first discussed and then the ancient patterns of Anima and Animus in the poems of these two poets are examined. Then, the frequency of each one according to the cultural, time and personality conditions in the poems will be examined and it concludes to the positive and negative aspects of these two archetypes are seen in both poems. However, according to their life and their thoughts, the negative aspect of Animus is more frequent in their poems. The method of study in this research is descriptive-analytic.