گفتمان انقلاب اسلامي و حوزه ي علميه ي انقلابي از ديدگاه مقام معظم رهبري

Discourse of the Islamic Revolution and Revolutionary Seminary in the Eyes of the Supreme Leader

"اسلام انقلابي" مقوله اي است كه در قرن معاصر مورد توجه تمامي دين داران عالم قرار گرفته است. گفتمان انقلاب اسلامي كه براي اولين بار حاكميت و تأثير دين بر ساحت هاي زندگي بشر را به نمايش گذاشته است، داراي شاخصه ها و مباني و ارزش هايي است كه هويت ديني انسان ها را با مفهومي به نام انقلابي گري گره زده است. انقلابي گري از مفاهيمي است كه كارايي و جامعيت دين و وظيفه ي ديني را در گفتمان انقلاب اسلامي حدوثا و بقائا تفسير ميكند. مصاديق زيادي در اين مفهوم گنجانده ميشود كه پررنگترين آن متعلق به نهاد حوزه ي علميه است. حوزه ي علميه براي آن كه هويت انقلابي به خود بگيرد، بايد در ساختار گفتمان انقلاب اسلامي نقش خود را بداند و مبتني بر آن به ايفاي اين نقش همت گمارد. در اين تحقيق بر اساس ماهيت و رسالت ذاتي حوزه ي علميه و با روش توصيفي-تحليلي با رجوع به منابع كتابخانه اي در صدد تنقيح مفهوم حوزه ي انقلابي بر اساس شاخصه هاي انقلابي گري و مناسبات حوزه ي علميه با گفتمان انقلاب اسلامي هستيم.

“Revolutionary Islam” is a category that has been considered by all religionists of the universe in the contemporary century. Discourse of the Islamic Revolution has put on display for the first time rule and impact of religion on arenas of human life; it has features, principles and values that have linked religious identity of men to a concept named revolutionarism. It is among the implications that contingently and permanently interpret efficiency, comprehensiveness of religion and religious obligation within discourse of the Islamic Revolution. Applications of an awful lot have been included in this concept, most colorful of which belongs to institution of seminary. In order for seminary to beget revolutionary identity, it must discover its role in the structure of Islamic revolution discourse, based on which it should try to play the role. In this paper, the author tries to explore concept of revolutionary seminary based on revolutionarism features and relations of seminary with the Islamic Revolution discourse in accordance with innate mission and nature of seminary through use of analytic-descriptive methodology and by referring to library sources.