بررسي دلايل باز توليد نقاشي ديواري‌هاي بقاع نقشين منطقه گيلان

Reproduction of the Frescoes on the Walls of the “Naqshin” Holly Tombs in the Region of Guillan

در منطقۀ گيلان به بقاع متبركه و امامزاده‌‌هايي كه برروي ديوارهاي آن تصاوير مذهبي نقاشي شده‌باشد بقاع ‌نقشين مي‌گويند. موضوع اكثر اين نقاشي‌‌ديواري‌‌ها وقايع كربلا وروز عاشوراست. ترسيم اينگونه نقاشي‌‌ديواري‌‌ها ريشه در تاريخ ايران شيعي دارد، كه اوج گسترش آن در منطقۀ گيلان در دورۀ قاجار بوده است. پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه چرا نقاشي ديواري‌‌هاي بقاع نقشين در منطقۀ گيلان بازتوليد مي‌شده‌‌اند؟ در پاسخ به سؤال تحقيق سعي شده است اطلاعات ضروري پژوهش به صورت كتابخانه‌‌اي و ميداني جمع‌‌آوري گردد و با روش توصيفي به شيوۀ مردم‌نگاري نقاشي ديواري‌‌هاي بقاع نقشين منطقۀ گيلان مورد بازخواني قرارگيرد. يافته‌‌ها و نتايج تحقيق نشان مي‌‌دهد نقاشي‌‌ديواري‌‌هاي بقاع‌‌نقشين كاركرد‌‌هاي متفاوتي داشته است كه نذر نقاشي‌‌ديواري و مراسم بازپيرايي در بازتوليد واستمرار اين آثار مؤثر بوده است.

The holly tombs with frescoes of religious scenes on the walls are called “Naqshin” (Painted) tombs in Guillan region. Most of the religious themes in these frescoes refer to the Karbala event – location of the historical martyrdom of one of Shiite spiritual leaders, Imam Hussain-, also known as the Ashura event – refering to the date of martyrdom. The roots of these traditional frescoes go back to the Shiite backgrounds and religious culture in Guillan region in north of current Iran. With a history of at least two centuries. The present article mostly tends to explain why these frescoes have been vastly reproduced in the region. In order to find the answer to the major question, the essential data was collected through a document review and survay process. Then the data of the painted frescos of the Guilan region was interpreted with a descriptive method through an ethnographic approach. The results and findings show that these religious frescoes of “Naqshin” (painted) tombs enjoy multiple functions along with the decorative and informative aspects usually ascribed to them, to note one, the oblations and vows for patronage the renewals and re-painting of the frescoes seems to have secured the endurance of the whole tradition.