بررسي عوامل موثر بر چسبندگي بين لايه روسازي بتن غلتكي و ميان لايه ماسه آسفالت جاذب تنش

Evaluation of Influential Factors for Analysis of Bonding Strength Between RCC and Sand Asphalt Membrane Interlayer

يكي از راهكارهاي كاهش ترك ها در روكش هاي آسفالتي استفاده از ميان لايه هاي جاذب تنش است كه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. اما در اجراي ميان لايه هاي جاذب تنش نيز بايد مواردي از جمله چسبندگي درست بين ميان لايه و لايه روسازي قديمي رعايت گردد تا خرابي هاي ديگري مانند ترك هاي هلالي در روكش ايجاد نگردد و عمر روسازي جديد افزايش يابد. در اين مقاله چسبندگي بين ميان لايه جاذب تنش ماسه آسفالت و لايه بتن غلتكي مورد بررسي قرار گرفت. به همين دليل عواملي مانند نوع اندود سطحي، مقدار اندود سطحي مورد استفاده و دماي لايه زيرين كه در اجراي ميان لايه اهميت دارند در اين پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفت. چهار نوع قير متفاوت شامل قير 60/70، قير 60/70 اصلاح شده با پودر لاستيك، قير امولسيوني CSS و قير امولسيوني CRS به منظور تعيين قير مناسب براي اندود سطحي انتخاب گرديد و هركدام به ميزان 200، 400 و 600 گرم بر مترمربع بر روي سطح بتن غلتكي اجرا گرديد. همچنين براي تعيين دماي مناسب پخش اندود سطحي، دماي لايه بتن غلتكي 0 و 25 و 60 درجه سانتي گراد در نظر گرفته شد. آزمايش مقاومت چسبندگي بين لايه اي با استفاده از دستگاه ال پي دي اس و بر روي نمونه هاي استوانه اي انجام گرفت. بر اين اساس مشخص گرديد كه عواملي چون ويسكوزيته اندود سطحي و مدت زمان شكست قير امولسيوني تاثير زيادي بر روي ميزان چسبندگي بين لايه اي دارند. نتايج اين آزمايش نشان داد كه استفاده از قير 60/70 و قير 60/70 اصلاح شده با پودر لاستيك در دماهاي بالاتر چسبندگي مناسب تري ايجاد مي كند در حالي كه افزايش دماي روسازي براي قيرهاي امولسيوني لزوما نتايج مطلوبي را در پي نخواهد داشت. همچنين در دماهاي بسيار پايين سطح روسازي، استفاده از قيرهاي امولسيوني با مقدار كمتر توصيه مي گردد؛ در شرايطي كه در اين دما استفاده از قيرهاي خالص و اصلاح شده با مقدار بالاتر موجب افزايش چسبندگي مي شود.

Although laying an asphalt concrete overlay on the old existing surface is a common method used for pavement improvement, weak bonding strength between the existing old layer and the new overlay is a concern that can decrease the pavement service life significantly. A common method for increasing bonding between pavement layers is using tack coat between pavement layers Therefore, this paper aims at evaluating the bonding strength between sand asphalt layer and RCC and considers different parameters including type of tack coat, tack coat dosage and the existing layer surface temperature. Four tack coat types including grade 60-70, modified grade 60-70 with crumb rubber, CSS and CRS emulsions were considered and in order to determine the most proper dosage of tack coat, 200, 400 and 600 gr/m2 tack coats were applied to the existing layer surface. The RCC layer surface temperatures were 0, 25 and 60 centigrade degrees. Bonding strength test was determined using LPDS test device on cylindrical specimens. Results showed that grade 60-70 modified with crumb rubber significantly increases bonding strength but shows weak bonding in low surface temperature. Bottom layer surface temperature (RCC layer), showed to have significant effect on bonding strength between layers. When the surface temperature is around zero degrees centigrade, bonding strength decreases significantly especially when high tack coat dosage is applied. Evaluating different amount of tack coat showed that the optimum dosage for CRS and CSS emulsion is 400 and 200 gr/m2 respectively. Increasing tack coat dosage for grade 60/70 and modified 60/70 to 600 gr/m2 showed great increase in bonding strength.