بررسي تحولات دوره ششم و هفتم مجلس شوراي اسلامي

پارلمان يا مجلس در ساختار قدرت سياسي كشورها داراي جايگاه و اهميت ويژهاي است. مجلس را قوه عاقله هر نظامي قلمداد مي‌كنند و آن را تجلي اراده عمومي به حساب ميآورند كه كارويژه آن وضع قانون يا قواعد كلي لازمالاجراست. در نظام جمهوري اسلامي ايران به دليل اهميت آن در اسلام، تاكيد قانون اساسي و رهبران نظام بر جايگاه رفيع مجلس، اين مساله اهميت ويژهاي دارد به گونهاي كه رهبر نظام آن را در راس همه امور معرفي كردهاند. در اين مقاله به بحث مجلس ششم و هفتم پرداخته شده است. اكثر نمايندگان مجلس ششم در دست جناح اصلاحطلبان و مجلس هفتم در دست اصولگرايان بود و حوزه عملكرد آنان بيشتر در حوزه مباحث اقتصادي و سياسي بوده است. هدف اين مقاله ارزيابي عملكرد دورههاي مختلف مجلس چه در داخل مجلس و چه در ارتباط با نهادهاي ديگر با تاكيد بر فعاليت اين گروهها در مجلس ميباشد. سوال اصلي كه در اين مقاله قابل بيان است كه آيا مجلس ششم و مجلس هفتم در تقابل يكديگر بودهاند؟ فرضيه اين مقاله بر اين اصل استوار است كه هر دو مجلس به خاطر بينظميهاي گوناگون و نداشتن برنامه مدون و اختلافات نظري در برابر نهاد مختلف در تضاد بودهاند.