كم توسعه يافتگي سياسي در جوامع عرب خليج فارس؛ ريشه ها، علل و نتايج

مقاله حاضر مي كوشد تبييني از كم توسعه يافتگي جوامع عرب بدست دهد بر همين اساس استدلال ما اين است كه پدرسالاري عربي بعنوان كلان ترين عامل اين انسداد يعني كم توسعه يافتگي سياسي با دولت-سالاري و رانتيريسم يعني سيطره كامل دولت بر قدرت و اقتصاد و پارادايم متصلب نخبگان، با چيدمان سياسي سيستماتيك جابجايي قدرت در بين خودي ها و با پشتيباني سنت هاي قديمي اين جوامع و همچنين كاربرد معيوب و معكوس بروكراسي در فرايندي عكس عقلاني كردن قدرت و دست كاري سيستم اقتصادي و ايجاد شبه بازار به وارونگي توقعات يعني جابجايي درخواست سياسي با مصرف، روند توسعه سياسي را با كندي دچار كرده و پيامدهايي چون جامعه مدني ضعيف يا ناپيدا، احزاب، نخبگان و بورژوازي وابسته و همچنين مشروعيت وابسته به دهش، عطا و بخشش و كنار نهادن زنان از جامعه را بعنوان پيامد اين سياست به وجود آورده است.